Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2012

Με λένε Νίκο


Νίκο με λένε και δεν είναι λίγο. Ούτε σύμπτωση. Χρόνια πολλά πριν μου δόθηκε το όνομα του βρακοφόρου συνονόματου παππού σε τούτη τη νοερή σκυταλοδρομία στην απεραντοσύνη του κόσμου και έχω την ευθύνη να το γιορτάσω δεόντως. Αυτό κάνω από το πρωί. Βρήκα μιαν αγκάλη σε μια άκρη του ορμητικού χειμάρρου της καθημερινότητας, άναψα φωτιά για να στεγνώσω εγώ και οι φίλοι που θα σπεύσουν να μου ευχηθούν τα «χρόνια πολλά» ώσπου να ξαναριχτούμε στη μάχη της καθημερινότητας πιο δυνατοί. Πιο αποφασισμένοι. Άλλωστε, οι γιορτές άλλο δεν είναι παρά μικρές στάσεις στον ρου του άχρονου χρόνου για τα τόσο πολύτιμα ξόρκια κατά της φθοράς. Τελετές για να μη χανόμαστε. Κάπως έτσι το σκέφτηκαν οι τριχωτοί πρόγονοι όταν έστησαν τις πρώτες γιορτές για να ορίζουν την αρχή και το τέλος της σποράς και του κυνηγιού. Κάπως έτσι το σκέφτηκαν οι Ασσύριοι και οι Βαβυλώνιοι που έκαναν τις πρώτες μετρήσεις του χρόνου για να έρθει τον 5ο αιώνα π.Χ. ο Θαλής ο Μιλήσιος, ο επιχειρηματίας που έγινε φιλόσοφος, και να ορίσει τη διάρκεια του χρόνου σε 365 μέρες. Στις χαρακιές του χρόνου που αυτός όρισε τοποθετήθηκαν οι ονομαστικές γιορτές.



Η σκυτάλη του παππού είναι από καλό ξύλο. Άγεθρο κατά πάσα πιθανότητα, δεδομένου ότι ως σπουδαίος υλοτόμος ήξερε από ξύλα. Δεν την αφήνω στιγμή. Μετά από τούτο το ξέφωτο θα ξαναβγώ ακόμα πιο αποφασισμένος στον μαραθώνιο της καθημερινότητας, που τα τελευταία χρόνια σπάρθηκε με εμπόδια, που συχνά φαντάζουν ανυπέρβλητα. Εξάλλου, είναι και η φρέσκια εντολή του βρακοφόρου παππού.



- Το νου σου, μού ‘πε, στη σκυτάλη. Έχεις πολύ δρόμο μπροστά σου.



- Μα, παππού, τόλμησα να πω, δεν είναι εύκολα τα πράγματα.



- Δηλαδή; ρώτησε.



Του ανέφερα κάτι για μνημόνια και λογαριασμούς. Για τα φαντάσματα της Βαϊμάρης, που σεργιανίζουν με θράσος και απειλούν. Για τις δυσκολίες της ζήσης. Δεν είπε λέξη. Μόνο γέλασε με τη σοφία του ανθρώπου, που έχασε τρία παιδιά από ευλογιά μέσα σε δέκα μέρες. Με τη γνώση αυτού που πείνασε μέχρι θανάτου στην κατοχή. Δεν είπε τίποτα, παρά μόνο επανέλαβε να ‘χω το νου μου στη σκυτάλη και ξαναγύρισε με μακριές δρασκελιές στις βουνοκορφές όπου έζησε.



- Χρόνια πολλά, είπε από ψηλά.



Νίκος Σπιτσέρης

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου