Οι διαπραγματεύσεις και η πυρκαγιά

Το πρόβλημα δεν είναι ότι δεν γίνονται διαπραγματεύσεις. Γίνονται όπως αποδείχθηκε στην περίπτωση του φορολογικού νομοσχεδίου, που αποσύρθηκε κακήν κακώς για να συνταχθεί εξ αρχής μετά τις έντονες αντιδράσεις του ΠΑΣΟΚ και της Δημοκρατικής Αριστεράς. Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά μετά τις διαρροές περί φορολόγησης 45% για εισοδήματα άνω των 26.000 ευρώ. Αυτό δεν θα ήταν φορολόγηση, αλλά πλιάτσικο κανονικό, που σε συνδυασμό με τα μνημόνια, το απόλυτο τέλμα της αγοράς και τις απαγορευτικές τιμές ακόμα και σε είδη πρώτης ανάγκης όπως η θέρμανση, θα μπορούσε να δώσει τη χαριστική βολή σε μια κυβέρνηση, που αισθάνεται και είναι όλο και πιο ανασφαλής. Άλλωστε, οι κοινοβουλευτικές ομάδες του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. μετά τις πρόσφατες διαγραφές ένεκα μνημονίου και την ανεξαρτητοποίηση του Ανδρέα Λοβέρδου συμπληρώνουν αθροιστικά 150 βουλευτές συν την κοινοβουλευτική ομάδα της Δημοκρατικής Αριστεράς, που δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένη με αυτή την πολιτική.





Το ερώτημα είναι αν με δεδομένο τον συσχετισμό των δυνάμεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τις αξιώσεις των νταβατζήδων του διεθνούς χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου υπάρχουν όντως περιθώρια για την άσκηση μιας άλλης πολιτικής. Αν είναι δυνατόν μέσω των περιβόητων διαρθρωτικών αλλαγών, που εξαγγέλλονται τα τελευταία τρία χρόνια, αλλά δεν γίνονται, να αλλάξει κάτι ουσιαστικά.



Η απάντηση είναι προφανής. Όχι. Οι διαρθρωτικές αλλαγές και οι μεταρρυθμίσεις δεν είναι δυνατόν να δώσουν απαντήσεις με την ύφεση να έχει νεκρώσει τα πάντα. Τίποτα απολύτως δεν μπορεί να γίνει αν δεν πέσει ζεστό χρήμα στην αγορά μέσω της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων για παράδειγμα ώστε να αρχίσει πάλι κάτι να κινείται. Όσο οι δείκτες ανάπτυξης κινούνται υπό το μηδέν και σταδιακά προσεγγίζουν θερμοκρασίες Κάτω Νευροκοπίου τον Γενάρη, δεν υπάρχει απολύτως καμμία ελπίδα ανάκαμψης. Οι κατά τα άλλα αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις δεν μπορούν ούτε να γίνουν, ούτε να αποδώσουν κατ’ ελάχιστον δίχως να κινηθεί ρευστό στην αγορά.



Είναι στοιχειώδες. Όταν το σπίτι καίγεται δεν ανοίγεις κουβέντα με τον γείτονα ούτε για την ποιότητα των μονωτικών υλικών, ούτε για βιοκλιματισμό. Καλείς επειγόντως την Πυροσβεστική να ρίξει τόνους νερό για να σώσει ό,τι μπορεί να σωθεί και μετά αφού ο κίνδυνος έχει παρέλθει σχεδιάζεις τις όποιες αλλαγές.



Νίκος Σπιτσέρης