Στα Λουτρά των ατοπημάτων

Το εκβιαστικό δίλημμα που έθεσε ο επίδοξος επενδυτής στα Λουτρά Ελευθερών Αχιλλέας Νταβέλης ενώπιον μάλιστα του αντιπεριφερειάρχη Αρχέλαου Γρανά και του προέδρου της ΑΕΝΑΚ Γιώργου Γερομάρκου έχει ως εξής: Ή το Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων μου δίνει το ελεύθερο να κάνω ό,τι γουστάρω ή παίρνω τα 8 εκατομμύρια ευρώ και πάω αλλού. Αρκεί και μόνο αυτή η τοποθέτηση και μάλιστα ενώπιον των εκλεγμένων αντιπροσώπων των πολιτών για να κατανοήσει κανείς μια από τις πολλές αιτίες που οδήγησαν τη χώρα στη χρεωκοπία.



Εάν υπήρχε ένα κράτος, που λειτουργούσε στοιχειωδώς σοβαρά, ο κ. Νταβέλης δεν θα σκεφτόταν ποτέ να προβεί σε τόσο προκλητικές δηλώσεις. Άλλωστε, δεν θα χρειαζόταν. Όταν οι υποψήφιοι επενδυτές θα έμπαιναν στη διαδικασία διεκδίκησης της μίσθωσης των Λουτρών το τοπίο θα ήταν απολύτως ξεκάθαρο. Θα υπήρχαν τα Λουτρά με τα κτίρια που θα ήταν ή δεν θα ήταν χαρακτηρισμένα ως διατηρητέα και ο όποιος επενδυτής θα έκανε εγκαίρως τους υπολογισμούς του. Αλλά στην Ελλάδα του 21ου αιώνα τίποτα δεν λειτουργεί σωστά. Έτσι, όταν ανακοινώθηκε ότι φάνηκε επενδυτής προκλήθηκαν αντιδράσεις. Άνθρωποι που μέχρι τότε δεν ήξεραν καλά-καλά πού βρίσκονται τα λουτρά σήκωσαν τα φλάμπουρα υπερασπιζόμενοι την περιουσία του λαού, που στο μεταξύ είχε πλήρως απαξιωθεί ερήμην τους. Αντέδρασαν σφόδρα στη μίσθωση κάνοντας λόγο για «ξεπούλημα», επειδή θεωρούν αξιωματικά ότι αυτού του τύπου οι εγκαταστάσεις πρέπει οπωσδήποτε να αξιοποιούνται μέσω δημοτικών επιχειρήσεων.



Μεταξύ των άλλων έθεσαν και το ζήτημα του χαρακτηρισμού των υφιστάμενων κτιρίων ως παραδοσιακών στοχεύοντας στο κέντρο του στόχου. Αποκαλύπτοντας ότι το τοπίο κάθε άλλο παρά ξεκάθαρο είναι. Η αντίδραση της κρατικής μηχανής δεν ξάφνιασε κανέναν. Η συζήτηση του θέματος αναβλήθηκε δυο-τρεις φορές δοκιμάζοντας τα νεύρα του επιχειρηματία και όταν γράφτηκε στην ημερήσια διάταξη ξέχασαν να καλέσουν τον κ. Γρανά για να παρουσιάσει τις θέσεις της Νομαρχίας. Ετσι προέκυψε μια ακόμα αναβολή και το θέμα θα συζητηθεί πιθανότατα τη νέα χρονιά.



Όλη αυτή η αναμονή προφανώς εξόργισε τον υποψήφιο επενδυτή, που πρόσθεσε ένα ακόμα ατόπημα σε τούτη την αλυσίδα του παραλόγου. Αισθάνθηκε την ανάγκη να απειλήσει το Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων ότι αν χαρακτηρίσει τα κτίρια ως διατηρητέα θα πάρει τα χρήματά του και θα πάει αλλού. Θαρρείς και ο χαρακτηρισμός ή μη ενός κτιρίου είναι ζήτημα οικονομικό και όχι ζήτημα που άπτεται της αρχιτεκτονικής αξίας ενός κτιρίου και της θέσης του στο ιστορικό και κοινωνικό περιβάλλον.



Νίκος Σπιτσέρης