Μόνο που αυτό δεν ήταν το πρόβλημα. Το πρόβλημα ήταν το κριτήριο επιλογής και τούτο δεν έχει να κάνει ούτε με τον Παπαδόπουλο, ούτε με τον Χριστοφιλογιάννη, ούτε με τον Σάββα Κοσμίδη, που προηγήθηκε του κ. Παπαδόπουλου και έχει να παρουσιάσει τον άθλο της μεταφοράς του Νοσοκομείου στο νέο κτιριακό συγκρότημα του Αγίου Σίλα μέσα σε διάστημα δύο εβδομάδων χωρίς να ανοίξει ρουθούνι. Το πρόβλημα είναι ότι σε τούτη τη χώρα που θέλει να καμώνεται πως είναι ευρωπαϊκή η στελέχωση του δημόσιου τομέα εξαρτάται άμεσα και καταλυτικά από την εκάστοτε κυβέρνηση. Συνέπεια αυτού είναι η εξάρτηση των στελεχών της δημόσιας διοίκησης από την εκάστοτε κυβέρνηση, στοιχείο που αποτελεί τον θεμέλιο λίθο της διαφθοράς και της κακοδιοίκησης.
Αλλά το χειρότερο είναι ότι αυτή η χρόνια παθογένεια συντηρείται από μια κυβέρνηση συμμαχική. Ουδείς μπορεί να κατηγορήσει εν προκειμένω τη διεθνή συγκυρία, τους πιστωτές και τα μνημόνια. Πρόκειται για μια συνειδητή επιλογή του κυβερνητικού συνασπισμού, που αντί ενός στοιχειώδους εκσυγχρονισμού, ακολουθεί την πεπατημένη του βολέματος στελεχών, που ουδέποτε έλειψαν, ούτε πρόκειται να λείψουν από την πολιτική σκηνή. Ίσως αυτό να είναι και το πλέον εξωφρενικό της υπόθεσης. Αντί οι τρεις κυβερνητικοί εταίροι να δώσουν βαρύτητα σε τέτοια θεσμικά ζητήματα, που δεν επηρεάζονται ούτε στο ελάχιστο από τη δεινή οικονομική συγκυρία και τις έξωθεν πιέσεις, προκειμένου να δώσουν ένα απτό δείγμα γραφής ότι έχουν την πρόθεση να αλλάξουν τα κακώς κείμενα, επιμένουν στον τυφλοσούρτη του βολέματος στελεχών.
Επιλογή, που επιδέχεται δυο ερμηνείες: Είτε οι κυβερνητικοί εταίροι αδιαφορούν παγερά ακόμα και για ένα τόσο στοιχειώδες βήμα εκσυγχρονισμού προκειμένου να βολέψουν τα στελέχη τους, είτε δεν έχουν την ικανότητα να το πράξουν.
Νίκος Σπιτσέρης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου