Το πρόβλημα όμως δεν είναι μόνο ο εκάστοτε δήμαρχος, όσο καταλυτικός και αν είναι ο ρόλος του. Η ανακύκλωση σε τούτη τη χώρα δεν έχει προχωρήσει στους περισσότερους δήμους, όχι μόνο επειδή δεν την πίστεψαν οι δήμαρχοι, αλλά γιατί δεν την πίστεψαν οι τοπικές κοινωνίες. Το πρόβλημα δεν είναι μόνον ο ωχαδελφισμός όσων πετούν ελαφρά τη καρδία νάυλον σακκούλες και κωλόχαρτα στους μπλε κάδους, αλλά η νοοτροπία μας που καθορίζει την προεκλογική ατζέντα. Δεν υπάρχει ούτε ένα προεκλογικό πρόγραμμα συνδυασμού που να μην προτάσσει θέσεις για την αντιμετώπιση της ανεργίας, όταν άπαντες και όσοι είναι υποψήφιοι και όσοι πρόκειται να ψηφίσουν ξέρουν καλά ότι το ζήτημα της αντιμετώπισης της ανεργίας δεν είναι κατ’ εξοχήν υπόθεση της αυτοδιοίκησης.
Το πρόβλημα όμως δεν περιορίζεται προεκλογικά. Η δύναμη της αδράνειας, που χαρακτηρίζει την ελληνική κοινωνία δεν επέτρεψε για παράδειγμα στον δήμο Καβάλας λίγα χρόνια πριν να προχωρήσει στη δημιουργία ενός Κέντρου Διαλογής Ανακυκλώσιμων Υλικών (ΚΔΑΥ) στη Νέα Καρβάλη, επειδή κάποιοι έπεισαν τους πολίτες ότι πρόκειται για μια ωρολογιακή βόμβα, που σε συνδυασμό με τη ΒΦΛ και τα πετρέλαια απειλούσε το περιβάλλον και κατ’ επέκταση τη ζωή τους. Τότε όμως ουδείς μίλησε. Τα κόμματα και οι άλλες παρατάξεις άφησαν τον Σιμιτσή απομονωμένο να δίνει μια μάχη υπέρ της κοινής λογικής, όταν δεν υποδαύλιζαν τα πάθη.
Τώρα, που στο μεταξύ ο δήμος δεν έχει τη δυνατότητα να δημιουργήσει ΚΔΑΥ καθώς οι εξελίξεις τρέχουν με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, κάνουν κριτική. Για όσους σπεύσουν να αναθεματίσουν υποστηρίζοντας ότι και το ΚΔΑΥ να γινόταν δεν θα άλλαζε κάτι θεαματικά, η απάντηση είναι η ίδια με όσα κατά καιρούς δεν έγιναν όταν έπρεπε να έχουν γίνει: Δεν θα το μάθουμε ποτέ.
Νίκος Σπιτσέρης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου