Η επίσχεση εργασίας των εργαζομένων σε ένα ακόμα ινστιτούτο ομορφιάς της Καβάλας είναι άλλο ένα σημάδι ετούτης της κρίσης, που νεκρώνει ένα-ένα τα κύτταρα της χώρας. Ο αριθμός των ανέργων αυξήθηκε, ενώ μια ακόμα επιχείρηση που λίγα χρόνια πριν φάνταζε -και ήταν ισχυρή- φαίνεται ότι αναστέλλει τη δραστηριότητά της. Άλλωστε, πώς να σταθεί μια επιχείρηση του είδους εν μέσω ετούτου του ζόφου. Ποια γυναίκα να διαθέσει χρόνο και χρήμα για υπηρεσίες ομορφιάς; Πλέον, τα χρήματα και οι αντοχές των πολιτών δεν αρκούν για τα στοιχειώδη. «Πολυτέλειες» του τύπου Ινστιτούτα Αδυνατίσματος και Ομορφιάς σήμερα, διακοπές αύριο, μοιραία κόβονται από τον συρρικνούμενο οικογενειακό προϋπολογισμό. Άλλωστε, δεν είναι η πρώτη επιχείρηση του χώρου που αναστέλλει τη λειτουργία της.
Μόνο που στην προκειμένη περίπτωση, όπως και στα αντίστοιχα Ινστιτούτα που έχουν αναστείλει ήδη τη λειτουργία τους, υπάρχει μια ακόμα παράμετρος διόλου ασήμαντη. Οι εγκλωβισμένες πελάτισσες. Οι γυναίκες που αγόρασαν προκαταβολικά υπηρεσίες και τώρα κινδυνεύουν να χάσουν τα χρήματά τους, εάν η εταιρεία δεν καταφέρει να καλύψει τις υποχρεώσεις της.
Το λάθος είναι καταφανές. Παραπέμπει στην επιβολή διοδίων για δρόμους που πρόκειται να γίνουν. Είναι, έτσι για να γίνει αντιληπτό, σα να ζητά το καφέ που συχνάζεις να πληρώσεις προκαταβολικά τους καφέδες και τα ποτά που θα πιείς κατά τη διάρκεια της χρονιάς. Βγεις δε βγεις. Κυκλοφορήσεις δεν κυκλοφορήσεις. Το πλέον παράλογο είναι ότι ουδείς μπορεί να επικαλεστεί άγνοια. Το ίδιο πρόβλημα, σε πολύ μεγάλες διαστάσεις, δημιουργήθηκε λίγα χρόνια πριν με τους χιλιάδες εγκλωβισμένους μιας μεγάλης αλυσίδας γυμναστηρίων, που έκλεισε αφού προηγουμένως μάζεψε προκαταβολικά τις συνδρομές τριών χρόνων σε τιμή προσφοράς.
Άρα, οι μηχανισμοί ελέγχου της αγοράς θα έπρεπε να έχουν εγκαίρως ενεργοποιηθεί για να μην επαναληφθεί το φαινόμενο. Μα, όπως για πολλοστή φορά καταδεικνύεται, η κρατική μηχανή ετούτης της χώρας δεν έχει μνήμη. Στερείται αυτού του στοιχειώδους μηχανισμού άμυνας και επιβίωσης. Είναι ικανή να σκοντάφτει στο ίδιο πάντα σκαλοπάτι. Να χτυπά το κεφάλι ανοίγοντας το ίδιο πάντα ντουλάπι από τη λάθος θέση. Να έχει ενηλικιωθεί και να μην είναι σε θέση να συνειδητοποιήσει τις συνέπειες μιας πτώσης από μπαλκόνι 3ου ορόφου.
Με αυτά και με αυτά, το ερώτημα δεν είναι γιατί ετούτη η χώρα βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού. Αλλά γιατί δεν έχει ήδη πέσει στο κενό.
Νίκος Σπιτσέρης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου