Το νέο διατροφικό σκάνδαλο με τις διοξίνες στη Γερμανία καταδεικνύει ότι τα προβλήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν περιορίζονται στα δημοσιονομικά αδιέξοδα του Νότου. Η αποθέωση του κέρδους και η διαρκής υποχώρηση του δημοσίου τομέα, σύμφωνα με τις κυρίαρχες νεοφιλελεύθερες συνταγές των καιρών, που τα τελευταία χρόνια ακολουθούνται με θρησκευτική ευλάβεια στην Ευρώπη, αναδεικνύει τη σημαντικότερη αδυναμία του τυφλοσούρτη που προτείνουν ως άλλη βίβλο τα νεοφιλελεύθερα γεράκια που διαφεντεύουν την Ευρώπη: Την έλλειψη ανθρωπιάς. Το πρόβλημα δεν αφορά μόνο τη σκληρή δημοσιονομική πολιτική που επιβάλλεται δογματικά ως πανάκεια, αδιαφορώντας παγερά εάν έχει ως συνέπεια να ψάχνουν ολοένα περισσότεροι άνθρωποι στα σκουπίδια για να χορτάσουν την πείνα τους. Δεν αφορά μόνο την κατακόρυφη αύξηση του αριθμού των αστέγων, που αντιμετωπίζονται ως παράπλευρη απώλεια. Αφορά την αποθέωση της λογικής του κέρδους πάση θυσία.
Αυτό έπραξε εν προκειμένω, ο διανομέας λιπών στο Σλέσβιχ-Χόλσταϊν προσθέτοντας στις ζωοτροφές λίπος με διοξίνη που υπό φυσιολογικές συνθήκες χρησιμοποιείται για την επεξεργασία χάρτου ή σύμφωνα με άλλες πηγές για τον εμπλουτισμό βιοκαυσίμων. Προέταξε το άγιον κέρδος. Αδιαφορώντας προκλητικά και κυνικά για την αξία της δημόσιας υγείας, που διαρκώς υποχωρεί, όπως και άλλες "παλιομοδίτικες" αξίες όπως το κράτος πρόνοιας και το δικαίωμα κάθε ανθρώπου σε μια καλύτερη ζωή.
Το έπραξε εφαρμόζοντας κατά γράμμα τις επιταγές των καιρών για μεγιστοποίηση του κέρδους πάση θυσία. Μπόρεσε να το πράξει, λίγα χρόνια μετά από το άλλο διατροφικό σκάνδαλο με διοξίνες στην καρδιά της Ευρώπης, γιατί οι ελεγκτικοί μηχανισμοί έχουν αποδυναμωθεί δραματικά τα τελευταία χρόνια λόγω της δογματικής εφαρμογής της αρχής περιορισμού του δημόσιου τομέα πάση θυσία. Με κάθε κόστος.
Αποδεικνύοντας εμφαντικά τα προφανή αδιέξοδα αυτής της πολιτικής. Διότι δίχως καλά στελεχωμένους ελεγκτικούς μηχανισμούς δεν μπορεί να προστατευτεί το αγαθό της δημόσιας υγείας. Δίχως επαρκώς εξοπλισμένα και επαρκώς στελεχωμένα δημόσια Νοσοκομεία είναι ζήτημα χρόνου η δημιουργία ενός νέου Καιάδα για τα οικονομικά ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα. Δίχως ένα καλό δημόσιο σχολείο θα επιστρέψουμε σε άλλες εποχές, όταν το δικαίωμα στη μόρφωση μονοπωλούσαν οι έχοντες.
Διότι αυτό που συμβαίνει δεν είναι ο εξορθολογισμός των δαπανών, όπως υποστηρίζουν οι κρατούντες. Δεν είναι πρόβλημα ότι μπαίνει τέλος στη ρεμούλα και στην αρπαχτή στο αμαρτωλό καθεστώς προμηθειών των Νοσοκομείων. Το πρόβλημα είναι ότι στο όνομα πραγματικών προβλημάτων και αμαρτωλών λαθών του παρελθόντος αποδομείται βιαίως εκ βάθρων ο δημόσιος τομέας με καταστροφικές συνέπειες στην καθημερινότητα του πολίτη. Την υγεία του. Το δικαίωμα στη μόρφωση. Το δικαίωμα σε μια αξιοπρεπή ζωή.
Εν κατακλείδι, το νέο σκάνδαλο με τις διοξίνες δεν έτυχε. Απέτυχε. Είναι μια κραυγαλέα αποτυχία του καλπάζοντος νεοφιλελευθερισμού.
Νίκος Σπιτσέρης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου