Εύλογες οι διαμαρτυρίες των κολυμβητικών σωματείων για το κλείσιμο του κολυμβητηρίου Καβάλας. Παιδιών και γονιών, που πριν καλά-καλά συνειδητοποιήσουν ότι η Καβάλα απέκτησε καινούργιο κλειστό κολυμβητήριο, βρέθηκαν χωρίς κολυμβητήριο. Διότι στο ανοιχτό η δουλειά κουτσά-στραβά γινόταν. Εξίσου εύλογη είναι και η αντίδραση του δημάρχου Καβάλας Κωστή Σιμιτσή για τα "κάλαντα κολυμβητηρίου" που του έψαλλαν οι μικροί κολυμβητές και ιδίως για τη βαρύτατη κατηγορία "και ήρθαν οι επιτήδειοι να φάνε τα λεφτά", πολλώ δε μάλλον όταν η αφορμή σύμφωνα με το παρασκήνιο αφορά δυσαρέσκεια ενδοπαραταξιακή. Καλή η συνθηματολογία, αλλά οι ισοπεδωτικές κατηγορίες δεν βοηθούν. Προ του αδιεξόδου, η δημοτική Αρχή οφείλει πρώτα και κύρια να κάνει ό,τι είναι δυνατόν για την επαναλειτουργία του κολυμβητηρίου το συντομότερο δυνατόν. Παράλληλα, ο δήμος Καβάλας, αλλά και οι άλλοι δήμοι ανά την Ελλάδα που αντιμετωπίζουν το πρόβλημα (σ.σ. έχουν κλείσει κολυμβητήρια σε όλη την Ελλάδα) οφείλουν να αναδείξουν το πρόβλημα της κάλυψης του κόστους λειτουργίας των αθλητικών χώρων δια της ΚΕΔΚΕ.
Διότι ευλόγως ο γονιός αρνείται να μπει στη θέση της δημοτικής Αρχής και αξιώνει τη λειτουργία του κολυμβητηρίου με κάθε τρόπο. Από την άλλη ο δήμαρχος δεν μπορεί να επιβαρύνει τον προϋπολογισμό του δήμου με κόστος δυσβάστακτο, διατρέχοντας τον κίνδυνο να μην είναι σε θέση κάποια στιγμή να καλύψει το κόστος μισθοδοσίας των υπαλλήλων του. Ο Κωστής Σιμιτσής, όπως και όλοι οι δημοτικοί άρχοντες οφείλουν να ανοίξουν ετούτη τη δημόσια συζήτηση. Περιθώρια για μισόλογα δεν υπάρχουν γενικώς. Είμαστε υποχρεωμένοι πια σε τούτου τη χρεωκοπημένη χώρα άπαντες, άρχοντες και αρχόμενοι, να λέμε τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη.
Όχι μόνο για το ζήτημα της κάλυψης του κόστους λειτουργίας των δήμων δια της αναδιανομής των φορολογικών εσόδων και όχι με επιπλέον κεφαλικούς φόρους. Αλλά και για τη λογική που πρέπει να διέπει τον σχεδιασμό και την υλοποίηση έργων όπως το κολυμβητήριο Καβάλας. Εάν το αδιέξοδο οφείλεται απλώς σε ένα ατύχημα πρέπει να διερευνηθούν οι συνθήκες υπό τις οποίες έγινε, όχι για να στήσουμε σώνει και καλά τους υπεύθυνους στον τοίχο, αλλά για να μην επαναληφθεί.
Εάν το πρόβλημα είναι συνολικότερο και αφορά τη δημιουργία ενεργοβόρων έργων υποδομής, η συντήρηση των οποίων μοιραία αποδεικνύεται δυσβάστακτη σε βάθος χρόνου, το έργο του κολυμβητηρίου πρέπει να γίνει μάθημα για το μέλλον. Η πρόβλεψη για το ενεργειακό κόστος λειτουργίας πρέπει σε κάθε περίπτωση να είναι απόλυτη προτεραιότητα και για λόγους οικονομικούς, αλλά και για την προστασία του περιβάλλοντος.
Νίκος Σπιτσέρης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου