"Πρέπει να καταλάβεις ότι η διαφορά ανάμεσα σε εσένα και εμένα είναι ένα τίποτα, μια "στραβή". Πριν από λίγα χρόνια είχα σπίτι και όλα τα σχετικά. Έτσι ήρθαν τα πράγματα, ούτε που το κατάλαβα μάγκα μου"... Η φράση ανήκει σε άστεγο, μόνιμο κάτοικο Θησείου και συμπεριλαμβάνεται σε ρεπορτάζ του Κώστα Ονισένκο στην "Καθημερινή" την παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Ο τίτλος του ρεπορτάζ εύλογος: Αυξάνονται διαρκώς οι άστεγοι με "καλά βιογραφικά". Έμποροι που έχασαν τα πάντα δίχως να το καταλάβουν από μια "στραβή". Απόφοιτοι Πολυτεχνείου και καλών Κολλεγίων, που άλλοτε εύκολα ή δύσκολα έβρισκαν θέση στην αγορά εργασίας, αλλά που σήμερα δεν έχουν πια μέρος να σταθούν. Ένα κεραμίδι. Μια έστω κακά αμειβόμενη θέση εργασίας. Η μεγάλη στροφή στη σύνθεση των αστέγων έχει συντελεστεί τον τελευταίο χρόνο. Στη θέση των εξαρτημένων από ψυχότροπες ουσίες ή απόβλητων της κοινωνίας λόγω ψυχολογικών διαταραχών, βρίσκονται πλέον όλο και περισσότεροι νέοι μορφωμένοι, έμποροι. Πολίτες υπεράνω υποψίας μέχρι πρότινος.
Είναι βέβαιο πως το πρόβλημα δεν μπορεί να λυθεί ούτε με προσευχές, ούτε με φιλανθρωπία. Είναι η νεοφιλελεύθερη λαίλαπα που σαρώνει τα πάντα στην Ευρώπη χάριν της διόρθωσης των ελλειμμάτων. Είναι αυτή η πολιτική, που θέτει καθημερινά εκτός παιχνιδιού ανθρώπους, που μέχρι πριν από λίγα χρόνια προβληματίζονταν για τη μάρκα αυτοκινήτου, που ταίριαζε στα γούστα τους, αλλά αίφνης βρέθηκαν στον δρόμο. Μάλιστα, κάποιοι από αυτούς φροντίζουν να κάνουν μικρές ποινικές παραβάσεις προκειμένου να ξεχειμωνιάζουν στη φυλακή, με εξασφαλισμένη τροφή και στέγη.
Η απάντηση δεν μπορεί παρά να είναι πολιτική και μάλιστα να μην περιορίζεται στα όρια των εθνικών κρατών, αλλά να αφορά την Ευρώπη στο σύνολό της. Μέχρι όμως να δοθούν πειστικές πολιτικές απαντήσεις, μέχρι να εφαρμοστεί μια άλλη πολιτική ανθρωποκεντρική, το κενό καλούνται να το καλύψουν οι δήμοι, σύλλογοι όπως η "Πνοή" και η εκκλησία. Οι δομές που ήδη υπάρχουν δεν αρκούν. Οι φορείς αυτοί οφείλουν να συνεργαστούν και να τείνουν χείρα βοηθείας στον πλησίον μέχρι να περάσει η μπόρα.
Το πτώμα της 30χρονης γυναίκας που σφάχτηκε προχθές το πρωί γύρω στις 8 στην πλατεία Άθωνος στο κέντρο της Θεσσαλονίκης και πετάχτηκε σε έναν κάδο σκουπιδιών είναι απτή απόδειξη πως πια δεν υπάρχει καιρός.
Νίκος Σπιτσέρης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου