Προοδεύσαμε. Αποκτήσαμε δίκτυα ρεύματος και τηλεφώνου. Ίνες οπτικές για γρήγορο Ιντερνετ και πομπούς ψηφιακούς για καλύτερη ανάλυση στους τηλεοπτικούς μας δέκτες. Οι εποχές της γκαζόλαμπας φαντάζουν πια μακρινό παρελθόν χρήσιμο μόνο για παραμυθάδες. Μα αυτοί οι φτωχοδιάβολοι που τους τελευταίους μήνες παίζουν τη ζωή τους κορώνα-γράμματα και βυθίζουν ολόκληρες περιοχές στο σκοτάδι για λίγα καλώδια χαλκού από τους μετασχηματιστές της ΔΕΗ που ξεκοιλιάζουν έρχονται ως τιμωροί για να μας υπενθυμίσουν ότι σε τούτη τη ζωή τίποτα δεν είναι δεδομένο. Όλα, μα όλα, σε τούτο τον κόσμο τον μικρό τον μέγα βρίσκονται σε μια δυναμική σχέση αέναης αλληλεπίδρασης, που δεν χωρά κενά. Διότι αυτοί οι φτωχοδιάβολοι που ξεκοιλιάζουν τους μετασχηματιστές τούτα τα κενά συμπληρώνουν έστω και αν δεν το γνωρίζουν. Σπρωγμένοι από την ανάγκη, έρχονται από την απόλυτη φτώχια που υπάρχει δίπλα μας, αλλά αρνούμαστε πεισματικά να δούμε, για να ξεκοιλιάσουν την ευδαιμονία μας. Να κόψουν με τα εργαλεία τους μέρος της υποδομής που ανήκει στους χορτάτους για να φάνε κι αυτοί λίγα ψίχουλα.
Ετσι είναι. Παρά την κρίση που βιώνουμε και απειλεί συθέμελα όσα θεωρούσαμε δεδομένα, στους χορτάτους ανήκουμε. Σε αυτούς που έστω και τώρα εν μέσω ετούτης της κρίσης, δεν στερούνται τα στοιχειώδη. Τρώμε. Πίνουμε. Βγαίνουμε έξω. Απολαμβάνουμε ανέσεις που θεωρούνται και πράγματι είναι στοιχειώδεις όπως το ηλεκτρικό ρεύμα, το τηλέφωνο, το Ιντερνετ, την ώρα που οι φτωχοδιάβολοι ετούτου του πλανήτη, που έτυχε να γεννηθούν Αφγανοί, Ιρακινοί, Αλβανοί, στερούνται τα στοιχειώδη.
Όχι, δεν έχουμε προσωπικές ευθύνες για τα παιδάκια της Αφρικής που πεθαίνουν από πείνα κάθε τρία δευτερόλεπτα, αλλά είναι γεγονός ότι υπεύθυνος για το θάνατό τους, ηθικός αυτουργός, είναι ο κόσμος μας. Ο κόσμος στον οποίο ανήκουμε και που μας παρέχει ένα επίπεδο ζωής που φαντάζει και είναι προκλητικά πλούσιο σε σχέση με αυτό των πεινασμένων. Αυτών που πεθαίνουν καθημερινά γιατί δεν έχουν καθαρό νερό να πιουν ή γιατί δεν κάνει τα απαραίτητα εμβόλια. Αυτό τον κόσμο ξηλώνουν αυτοί οι φτωχοδιάβολοι. Αυτό τον ανάλγητο κόσμο των χορτάτων, που σταδιακά δέχεται τις επιθέσεις των ορδών των πεινασμένων, που ζητούν δικαιωματικά να κάτσουν στο τραπέζι μας και να φάνε και αυτοί ένα κομμάτι ψωμία.
Κανένα τείχος δεν πρόκειται να τους σταματήσει
Νίκος Σπιτσέρης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου