Δικηγόροι και "διάσπαση"

Επί της ουσίας, η δεδομένη ταραχή στο χώρο της Νέας Δημοκρατίας για το πιθανότατο όπως όλα δείχνουν ενδεχόμενο διάσπασης των δυνάμεων του χώρου στις επικείμενες εκλογές στον Δικηγορικό Σύλλογο Καβάλας είναι αδικαιολόγητη. Οι εκλογές στους επιστημονικούς φορείς έχουν τις δικές τους ιδιαιτερότητες και δεν αντιστοιχίζονται παρά μονάχα σε γενικές γραμμές με τις πολιτικές δυνάμεις. Εν προκειμένω, είτε κατεβεί ο Γιάννης Μίγγος, είτε ο Θανάσης Αθανασίου, είτε και οι δυο μαζί, η λέξη «διάσπαση» είναι αδόκιμη. Είτε τελικά εις εκ των δυο κερδίσει τις εκλογές, είτε τις χάσει, δεν θα είναι τα πολιτικά χαρακτηριστικά που θα δώσουν τον τόνο, αλλά οι διαπροσωπικές σχέσεις. Οι συμπάθειες και οι αντιπάθειες. Οι παρέες, που γράφουν ιστορία σε αυτές τις περιπτώσεις. Άλλωστε, ο Δικηγορικός Σύλλογος Καβάλας ήταν άπαρτο κάστρο για το χώρο της Ν.Δ. όσο δέσποζε η προσωπικότητα του Γιάννη Παναγιωτόπουλου, που συσπείρωνε τις δυνάμεις του χώρου. Όταν αυτός αποσύρθηκε, το παιχνίδι ξανάγινε ανοιχτό με αποτέλεσμα την εκλογή του Μάκη Κεβρεκάκη για δυο συνεχόμενες θητείες.

Μα και σε αυτή την περίπτωση, η νίκη των δυνάμεων του ΠΑΣΟΚ ήταν τόσο σχετική, όσο και οι συνθήκες. Τις εκλογές τις κέρδισε ο Κεβρεκάκης και οι περί αυτόν, γεγονός που ωφέλησε το ΠΑΣΟΚ για λόγους εντυπώσεων, αλλά και ουσίας με την έννοια της ανάδειξης ενός νέου στελέχους με κοινωνική αναφορά. Ίσαμε εκεί.

Δεδομένου ότι όλα ετούτα είναι γνωστά στο χώρο των δικηγόρων, η ταραχή που έχει ξεσπάσει για το ενδεχόμενο διάσπασης, όπως τα ίδια τα στελέχη της Ν.Δ. αναφέρουν, χρήζει σχολιασμού. Σίγουρα δεν οφείλεται στο γεγονός ότι ξαφνικά οι δικηγόροι του ευρύτερου χώρου της Ν.Δ. την ψώνισαν. Η λέξη «διάσπαση» έρχεται πλέον συχνά στα χείλη των στελεχών της Ν.Δ. γιατί έχουν αντιληφθεί ότι το μεγάλο κόμμα που κέρδισε τις εκλογές με αρχηγούς τον Κώστα Μητσοτάκη και τον Κώστα Καραμανλή δεν υπάρχει πια. Το πρόβλημα εν προκειμένω, που δικαίως προβληματίζει την τοπική Ν.Δ. είναι ότι έχει πια χαθεί η έννοια της παράταξης. Η υπό τον Αντώνη Σαμαρά Ν.Δ. είναι ένα κόμμα συρρικνούμενο, που συν τω χρόνω περιχαρακώνεται ολοένα και περισσότερο.

Ένα κόμμα που πια αδυνατεί να συγκρατήσει τις φιλοδοξίες των στελεχών του είτε πρόκειται για τον Δικηγορικό Σύλλογο, είτε για το εκκλησιαστικό συμβούλιο της ενορίας τους.

Νίκος Σπιτσέρης