Οι εκδοχές για τα γκαζάκια που πυρπόλησαν προχθές τα ξημερώματα τα περιπολικά της Δημοτικής Αστυνομίας Καβάλας είναι δύο: Ή είναι έργο ανθρώπων της νύχτας, που θέλησαν να στείλουν σαφές μήνυμα στη δημοτική Αρχή ή είναι έργο τρομοκρατών, η δράση των οποίων δεν περιορίζεται πια στην Αθήνα, αλλά εξαπλώνεται σε όλη την Ελλάδα. Στην πρώτη περίπτωση, η Αστυνομία της Καβάλας οφείλει να αναλάβει τις ευθύνες της. Εάν μπράβοι της νύχτας έχουν τόσο ξεσαλώσει που άρχισαν ευθέως να τρομοκρατούν τη Δημοτική Αστυνομία, τότε τα προειδοποιητικά μηνύματα, ενδεχομένως και οι δολοφονίες είναι το επόμενο βήμα. Στη δεύτερη περίπτωση, αυτή της δράσης τρομοκρατών, που τα τελευταία χρόνια είναι ένα αξεδιάλυτο κουβάρι με το κοινό έγκλημα, τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα. Όπως και οι απαντήσεις που πρέπει να δοθούν.
Εν μέσω ετούτης της πολύπλευρης και πολυεπίπεδης κρίσης, που μετασχηματίζει βιαίως την ελληνική κοινωνία είναι καιρός να θέσουμε τον δάκτυλο επί τον τύπο των ήλων και να αναζητήσουμε τις αιτίες και της δράσης των τρομοκρατών, αλλά και της κατανόησής της από μεγάλα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας. Σε εκδήλωση που οργάνωσε η οργάνωση "Αριστερά Σήμερα" (ΑΡ.ΣΗ.) δυο χρόνια πριν, ο Andre Brie, ευρωβουλευτής του Γερμανικού Κόμματος Δημοκρατικού Σοσιαλισμού (Die Linke-PDS) κατονόμασε ως κύριες αιτίες που γεννούν τρομοκρατία τις εξής: Τις αποτυχημένες πολιτικές εκσυγχρονισμού. Τις καταστάσεις όπου η πολιτεία και η κοινωνία βρίσκονται σε αδυναμία να τηρήσουν τους νόμους. Τις κοινωνικές συνθήκες όπου βασιλεύει η διαφθορά.
Αυτές είναι οι αιτίες που γεννούν την τρομοκρατία στο Αφγανιστάν. Στο Ιράκ. Στην Ινδία. Στην Ελλάδα. Εκείνο το παλιό ανέκδοτο του Χάρρυ Κλύνν, που έλεγε ότι η Ελλάδα είναι η μόνη αφρικανική χώρα με λευκούς κατοίκους είναι επίκαιρο όσο ποτέ. Μόνο που πια δεν προσφέρεται για γέλια. Οι έρευνες για την αναζήτηση των ενόχων δεν αρκούν. Η τρομοκρατία θα υπάρχει και θα εξελίσσεται όσο οι ξεχαρβαλωμένες μηχανές του κομματικού κατεστημένου παράγουν ανδρείκελα ικανά μόνο για την αναπαραγωγή της διαφθοράς. Τα τυφλά χτυπήματα θα συνεχίζονται όσο οι κομματικοί σχηματισμοί που αμφισβητούν το υπάρχον σάπιο μοντέλο άσκησης της εξουσίας αρκούνται μόνο σε εκδηλώσεις αποδοκιμασίας και ισοπεδωτικής κριτικής, αντί να εκφράσουν συγκροτημένα μια άλλη εναλλακτική ρεαλιστική πολιτική πρόταση.
Η απόσταση από την πλήρη αποδοκιμασία των πολιτικών συλλήβδην μεταξύ τυρού και αχλαδίου και από τα τυφλά χτυπήματα αποδοκιμασίας μικραίνει επικίνδυνα.
Νίκος Σπιτσέρης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου