Αυτός δεν τα κατάφερε

Εγραψε ντροπή και έβαλε τέλος στη ζωή του στα 40 του χρόνια, αφήνοντας εν γνώσει πίσω του ορφανά τα δυο ανήλικα κορίτσια του. Συνέβη προχθές στο Κερατσίνι. Θα μπορούσε να είχε συμβεί οπουδήποτε στην Ελλάδα. Είναι ένα από τα πολλά δράματα, απότοκος ετούτης της κρίσης, που δεν είναι μονάχα οικονομική. Καταστρέφει ζωές και οικογένειες. Διαλύει ανθρώπους με φιλότιμο, που στη ζωή τους έμαθαν να δουλεύουν σκληρά και να αγωνίζονται κόντρα σε κάθε αντιξοότητα, αλλά γονατίζουν όταν συνειδητοποιούν ότι το μέγεθος της κρίσης τους ξεπερνά. Όταν αντιλαμβάνονται πως ό,τι και να κάνουν δεν είναι δυνατόν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους. Η ιστορία του εστιάτορα συνηθισμένη. Από μικρός ρίχτηκε στη βιοπάλη. Πότε οδηγός, πότε γκαρσόνι, δουλειά και άγιος ο Θεός. Με τους κόπους μιας ζωής αποφάσισε δυο χρόνια πριν να ανοίξει εστιατόριο μαζί με έναν συνέταιρο στη Χαραυγή, μια περιοχή με ταβέρνες, που κάποτε είχε πολλή κίνηση. Με τις οικονομίες του ξεκίνησε, αλλά χρειάστηκε να πάρει και κάποια δάνεια γιατί έκανε επένδυση σοβαρή. Με τη λογική του ανθρώπου, που ξέρει πως σήμερα αν δε δώσεις, αν δεν προσφέρεις, δεν θα πάρεις.

Μα το μαγαζί, με εξαίρεση τη θεαματική έναρξη, δεν τράβηξε. Ολη η περιοχή, που μέχρι πριν λίγα χρόνια έσφυζε από κίνηση έπεσε. Οι βδομάδες δουλειάς έγιναν προοδευτικά τετραήμερα, τριήμερα για να μείνουν κάτι κολοβά διήμερα. Σάββατα και Κυριακές μεσημέρι. Το εστιατόριο του αυτόχειρα, στο οποίο επένδυσε τα όνειρα μιας ζωής, βούλιαζε μήνα το μήνα στα χρέη. Δεν τα παράτησε. Έκανε ό,τι ήταν δυνατόν για να το σώσει και μαζί να σωθεί κι αυτός. Μέχρι τον "τηλεοπτικό μάγειρα", αυτό τον "Μπάτμαν" των εν Ελλάδι εστιατορίων επιστράτευσε, αλλά τίποτα. Ωσπου έφτασε το τέλος. Όταν πια συνειδητοποίησε ότι οι κόποι μιας ζωής πήγαν στράφι, πως ό,τι έκανε μέχρι τα 40 του εξαϋλώθηκε και καλείται να ξεκινήσει τον αγώνα από την αρχή, προκειμένου μετά από αρκετά χρόνια να ξεχρεώσει, δε βρήκε τη δύναμη. Πήγε στο πατρικό του και έβαλε τίτλους τέλους.

Όχι μόνο για το μαγαζί. Μα με την ιδιότητα του μέλους μιας κοινωνίας, που μετρά την αξιοπρέπεια με τα μηδενικά τραπεζικών λογαριασμών και τα ντουβάρια, που μπόρεσε κανείς να αποκτήσει. Αυτός δεν τα κατάφερε.

Νίκος Σπιτσέρης

ΥΓ: Εάν ετούτοι οι απίθανοι που μας κυβερνούν καταφύγουν στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, μην παραλείψουν να παραγγείλουν και μπόλικες νεκρόκασες. Θα χρειαστούν.