Το Θαλασσινό Τριφύλλι

Η αποψινή συναυλία του Λίνου Κόκοτου με ερμηνευτή τον Θόδωρο Βαλσαμίδη στην "Παλιά Βιβλιοθήκη" προσφέρεται για πολλαπλές αναγνώσεις. Όπως κάθε γεγονός. Καλλιτεχνικά συναντώνται επί σκηνής μια από τις πλέον εμβληματικές μορφές του "Νέου Κύματος", με έναν τραγουδιστή που επιμένει να αντιστέκεται πολλαπλώς. Ο συνθέτης δίσκων-σταθμών στο ελληνικό τραγούδι όπως "Οι Ωρες" και "Το Θαλασσινό τριφύλλι" με έναν μουσικό, που επέλεξε να μείνει στην επαρχία παίρνοντας όρκο να μην εφησυχάσει με το μεροκάματο. Μα, μαζί με τον αγώνα της επιβίωσης, να ενημερώνεται διαρκώς, να μελετά και να κατακτά συνεχώς νέες κορφές. Είναι η συνάντηση δυο μουσικών, που αντιστέκονται στην ευτέλεια των καιρών, πληρώνοντας το τίμημα. Ο Κόκοτος, αυτός ο σπουδαίος μουσικός, μένει στο περιθώριο αρνούμενος συνειδητά να γράψει τραγουδάκια της σειράς και παρακολουθεί από απόσταση το πάρτι των ατάλαντων που έχει στηθεί με ευθύνη των δισκογραφικών εταιρειών. Ο Βαλσαμίδης επιμένει να υπηρετεί με συνέπεια το καλό τραγούδι και να μην αρκείται στο μικρό σε ύψος ταβάνι του ανταγωνισμού στην ελληνική επαρχία.

Μα δεν είναι μόνο ο Βαλσαμίδης, που αντιστέκεται στη φτήνια των καιρών και τη μιζέρια που συχνά χαρακτηρίζει την ελληνική επαρχία. Άνθρωποι από όλους τους τομείς επιμένουν να δημιουργούν και να βάζουν διαρκώς νέους υψηλότερους στόχους σε μια αέναη αναμέτρηση με τον εαυτό τους.

Εύλογος ο αντίλογος. Θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ότι η αποψινή συνάντηση δεν αφορά παρά ελάχιστους. Όσους αρνούνται να παρακολουθήσουν τις εξελίξεις των καιρών και μένουν ακόμα κολλημένοι σε δίσκους που κυκλοφόρησαν το μακρινό 1972, όπως το "Θαλασσινό Τριφύλλι" σε στίχους του Οδυσσέα Ελύτη. Εξάλλου, ούτε ο Κόκοτος, ούτε ο Βαλσαμίδης αξίζουν έπαινο, αφού εν τέλει άλλο δεν κάνουν από το να υπερασπίζονται εαυτόν. Τις απόψεις και το γούστο τους. Η ζωή δεν προχωρά με νοσταλγικές αναδρομές στο παρελθόν, αλλά με ρήξεις και τομές.

Είναι ζήτημα οπτικής γωνίας τελικά. Απόψεων και αναγκών ενός εκάστου. Το βέβαιο είναι ότι όσοι συγκινούνται με την ποίηση του Ελύτη δεν θα λείψουν από την Παλιά Βιβλιοθήκη. Εξάλλου, είναι φορές που το θαλασσινό τριφύλλι φυτρώνει στη στεριά. Όπως απόψε.

Νίκος Σπιτσέρης