Εφιάλτης από λιγνίτη

Ο εφιάλτης της εκμετάλλευσης του λιγνιτικού πεδίου της Δράμας επιστρέφει και μάλιστα απειλητικός όσο ποτέ άλλοτε. Ο παλλαϊκός αγώνας κατά της εκμετάλλευσης των λιγνιτών, δόθηκε επιτυχημένα τη δεκαετία του 1990, με τη συμμετοχή μάλιστα και των Καβαλιωτών και των Σερραίων, που συνειδητοποίησαν ότι η ρύπανση δεν γνωρίζει σύνορα, αλλά σε άλλο περιβάλλον. Σε άλλες συνθήκες. Τότε, ζούσαμε στην ψευδεπίγραφα όπως αποδείχθηκε «ισχυρή Ελλάδα», που προέβαλλε ως η ισχυρή ευρωπαϊκή χώρα που γειτνιάζει με τα Βαλκάνια. Οι κάτοικοι εκείνης της χώρας ήταν πιο δυναμικοί και πολύ πιο αισιόδοξοι από αυτούς που ζουν σήμερα στην Ελλάδα. Έκαναν όνειρα για τους ίδιους και τα παιδιά τους. Αγωνίζονταν για το περιβάλλον του τόπου στον οποίο κάποια στιγμή θα μεγάλωναν τα εγγόνια τους. Δεν βρίσκονταν στο σημείο μηδέν να αναζητούν διακαώς ένα μεροκάματο κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, ενώ τα παιδιά τους αναζητούν στην υδρόγειο μια πιθανή χώρα προορισμού, όπου θα μπορούν να ζήσουν μια αξιοπρεπή ζωή. Ούτε μπορούσε κανείς στα σοβαρά να αναγάγει το θέμα της εκμετάλλευσης του ορυκτού πλούτου σε υπόθεση εθνικής σημασίας για την αποπληρωμή χρεών.

Σε κείνη την εποχή, το ζήτημα της εκμετάλλευσης του λιγνιτικού πεδίου με καταστροφικές συνέπειες για το περιβάλλον δεν ήταν απλώς ένα ζήτημα που αφορούσε την ποιότητα ζωής των Δραμινών, Καβαλιωτών και Σερραίων. Ήταν κατά μία έννοια και ζήτημα κύρους μιας χώρας που φαντασιωνόταν συλλογικά ότι ανήκε στον σκληρό πυρήνα της Ευρώπης. Σε κείνη τη χώρα, η αποτροπή μιας επένδυσης που απειλούσε την ποιότητα του περιβάλλοντος, φάνταζε κίνηση απολύτως αναμενόμενη. Συμβατή με τις ευαισθησίες που όφειλαν να έχουν οι κυβερνώντες μιας χώρας ευρωπαϊκής.

Σήμερα, που η χώρα γυρνά ρακένδυτη στα φόρα της Εσπερίας με την απειλή της άτακτης χρεωκοπίας να επικρέμεται σαν δαμόκλειος σπάθη, η επιχείρηση εκμετάλλευσης του λιγνιτικού πεδίου μπορεί να παρουσιαστεί σαν υπόθεση εθνική. Σαν μια από τις απαραίτητες κινήσεις, που πρέπει να γίνουν για να σωθεί η χώρα από την καταστροφή. Για τούτο και η απάντηση πρέπει να είναι παλλαϊκή όσο τότε. Δυναμική όπως τότε. Τεκμηριωμένη όπως τότε. Η πρώτη αντίδραση των βουλευτών Δράμας της Ν.Δ. Δημήτρη Κυριαζίδη και του ΣΥΡΙΖΑ Χρήστου Καραγιαννίδη καθώς και η άμεση ανακοίνωση της τοπικής οργάνωσης της Δημοκρατικής Αριστεράς είναι πολύ καλά δείγματα γραφής, που όμως δεν αρκούν.

Νίκος Σπιτσέρης