Μόνο που στο όνομα ετούτης της αναγκαιότητας, τα σενάρια που διαρρέουν στον Τύπο εγείρουν πολλές και σοβαρές ενστάσεις. Τούρκοι πράκτορες, επίσημοι και ανεπίσημοι, αλωνίζουν στη Θράκη επιχειρώντας να δημιουργήσουν κλίμα αναβρασμού στη μειονότητα, ενώ Γερμανοί επενδυτές καλοβλέπουν μια τέτοια προοπτική, αλλά με όρους που ουδεμία σχέση έχουν με την ανάπτυξη της περιοχής. Ουδεμία ένσταση θα μπορούσε να υπάρχει εάν Γερμανοί επενδυτές ήθελαν να δημιουργήσουν σύγχρονες βιομηχανικές μονάδες, που θα απασχολούσαν ντόπιο εργατικό δυναμικό και θα φοροδοτούσαν κανονικά στο ελληνικό κράτος, με τις φορολογικές ελαφρύνσεις που πρέπει να θεσπιστούν για αυτούς που συμβάλλουν στην τόνωση της απασχόλησης. Με τις διευκολύνσεις όσον αφορά τον βραχνά της γραφειοκρατίας.
Εάν όμως, το ζητούμενο στο όνομα της ανάπτυξης είναι να δημιουργηθεί μια περιοχή ασύδοτη φορολογικά, όπου η «ανάπτυξη» και η τόνωση της απασχόλησης θα σημαίνει εργασιακό καθεστώς γαλέρας και μάλιστα οι συναλλαγές θα μπορούν ακόμα και να γίνονται σε ξένο νόμισμα, να λείπει το βύσσινο. Εάν, στο όνομα της ανάπτυξης που πράγματι χρειάζεται, δημιουργηθεί μια ζώνη τόσο ουδέτερη, που ενδεχομένως κάποια στιγμή αποτελέσει μια ακόμα γκρίζα ζώνη στα επεκτατικά σχέδια της Άγκυρας, τότε να ακυρωθούν πάραυτα όλα τα σχέδια ειδικού σκοπού και στόχευσης.
Προτιμάμε να καμαρώνουμε τα κουφάρια, που άφησαν πίσω τους οι ανίκανες κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης, στρεφόμενοι σε άλλες κατευθύνσεις. Μπορούμε για παράδειγμα να οργανώσουμε εναλλακτικό τουρισμό προβολής των άθλων των τρωκτικών εις βάρος της ελληνικής κοινωνίας. Σίγουρα θα συμφέρει περισσότερο.
Νίκος Σπιτσέρης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου