Έπαινος στον Μαλλελίδη

Όταν η αστυνομία κάνει καλά τη δουλειά της δεν υπάρχει είδηση. Αυτή είναι η αποστολή της. Αυτό όμως που συμβαίνει στην Αστυνομική Διεύθυνση Καβάλας από τότε που ανέλαβε καθήκοντα αστυνομικού διευθυντή ο Αντώνης Μαλλελίδης υπερβαίνει τον κανόνα και καθίσταται είδηση. Μέσα σε λίγους μήνες η Αστυνομική Διεύθυνση συνέλαβε τη συμμορία των «23», τους υπευθύνους άλλων εννέα ληστειών, που όπως δείχνει η προανάκριση επικοινωνούσαν δια «συγκοινωνούντων δοχείων» και συνάμα δεν έχουν ακουστεί παρά ελάχιστες γκρίνιες για παρατράγουδα. Λείπουν το τελευταίο διάστημα καταγγελίες περί υπερβάλλοντος ζήλου αστυνομικών, ή περί προκλητικής συμπεριφοράς τους έναντι για παράδειγμα άτακτων νεαρών. Αν και είναι πρόωρο να εξαχθούν οριστικά συμπεράσματα είναι πολύ πιθανόν αυτά τα δυο να πάνε μαζί. Να μην είναι δηλαδή τυχαίο ότι η αστυνομία έχει επιτυχίες στον χώρο της εγκληματικότητας με το γεγονός ότι δεν ασχολείται με τα ήσσονα και αχρείαστους τσαμπουκάδες.

Έτσι συμβαίνει. Ο κάθε αστυνομικός χωριστά και η αστυνομική υπηρεσία συνολικά όταν έχουν στόχο να εξαρθρώσουν σπείρες επικίνδυνων εγκληματιών, που στην προκειμένη περίπτωση δεν δίσταζαν να διαπράττουν ένοπλες ληστείες στο κέντρο της πόλης ή να επιχειρούν να διαφύγουν πετώντας χειροβομβίδες εναντίον των διωκτών τους, δεν έχουν χρόνο να κάνουν κατάχρηση εξουσίας εις βάρος πιτσιρικάδων, που οδηγούν παπάκι χωρίς δίπλωμα. Όχι, πως δεν είναι σημαντικό να κάνουν ελέγχους με στόχο να συνετίσουν ξεσαλωμένους πιτσιρικάδες και εν τέλει να τους σώσουν τη ζωή. Αλλά είναι διαφορετικό να κάνεις ελέγχους για διπλώματα και κράνη και διαφορετικό να αντιμετωπίζεις έναν ξεσαλωμένο 17άρη σαν σκουπίδι ή σαν υποψήφιο εγκληματία.

Ο έπαινος στον Μαλλελίδη αξίζει πολύ περισσότερο επειδή επιτυγχάνεται υπό τις πλέον αντίξοες συνθήκες. Όλοι οι προκάτοχοί του θα μπορούσαν δικαίως να αναφερθούν σε προβλήματα ελλείψεων προσωπικού ή σωστής εκπαίδευσης, αλλά αυτός διαχειρίζεται μια κατάσταση που ξεπερνάει κάθε προηγούμενο. Προϊσταται ανθρώπων κακοπληρωμένων και απαξιωμένων, που οφείλουν να καταδιώκουν τους δράστες των εγκληματικών πράξεων με κάτι σαράβαλα, με τα οποία κινδυνεύουν να βρεθούν δεύτεροι ακόμα και όταν τρέχουν μόνοι τους. Κι όμως υπό τόσο αντίξοες συνθήκες αυτός βρήκε τον τρόπο να τους εμπνεύσει. Οι κακοπληρωμένοι συνάδελφοί του, αντί να γκρινιάζουν δικαίως για το χάλι τους, κατάφεραν τον τελευταίο χρόνο ό,τι δεν πέτυχαν οι συνάδελφοί τους τα προηγούμενα 15 χρόνια. Δεν είναι τυχαίο. Ούτε συμπτωματικό.

Νίκος Σπιτσέρης