Βολευτοκρατία και "κοινωνική εργασία"

Οι διαμαρτυρίες για τη μοριοδότηση των ανέργων, που αγωνίζονται έστω και για αυτά τα 625 ευρώ για ένα πεντάμηνο που δίνει το πρόγραμμα κοινωνικής εργασίας μπορεί να είναι δίκαιες ή άδικες. Μα ό,τι και να συμβαίνει είναι και αναμενόμενες και εν τέλει απολύτως δικαιολογημένες. Μα, θα αντιτείνει κανείς πώς μπορεί να είναι άδικες από τη μια και δικαιολογημένες από την άλλη. Πώς είναι δυνατόν δηλαδή να θεωρείται δικαιολογημένη η αντίδραση ενός ανθρώπου που δεν αδικήθηκε;



Η απάντηση βρίσκεται στον τρόπο λειτουργίας των μηχανισμών βολέματος που έστησαν τα δύο μεγάλα κόμματα τα τελευταία χρόνια στην εποχή της βουλευτοκρατίας ή «βολευτοκρατίας». Μηχανισμοί, που υπάρχουν και αναπαράγονται με τον μόνο τρόπο που γνωρίζουν. Αυτόν του βολέματος. Δεν έχει καμμία απολύτως σημασία αν λένε αλήθεια ή ψέματα. Εάν το βόλεμα αφορά μια μίζα των 500.000 ευρώ, τη νομιμοποίηση μιας αυθαίρετης παράγκας ή μια υπόσχεση για δουλειά στον Μαρινόπουλο, στον Βασιλόπουλο, ή στο πρόγραμμα κοινωνικής εργασίας.


Οι υποσχέσεις μοιράζονται αβέρτα. Προσέρχεται στο βουλευτικό γραφείο ο απελπισμένος άνεργος γιατί έτσι εκπαιδεύτηκε να κάνει ή γιατί έτσι του είπαν πως δουλεύει το σύστημα και ζητά μια θέση απασχόλησης και ας είναι και για 600 ευρώ το μήνα και ας είναι για πέντε μήνες μοναχά. Ο βουλευτής και οι συνεργάτες του δεν διστάζουν να υποσχεθούν τα πάντα στους πάντες και ας μην μπορούν επί της ουσίας να παρέμβουν. Συνέβη και στον αδιάβλητο –όπως αργότερα αποδείχθηκε- πρώτο γραπτό διαγωνισμό του ΑΣΕΠ για διορισμό στο δημόσιο το 1995, που σήμανε και το τέλος της πολιτικής καριέρας του αείμνηστου Αναστασίου Πεπονή. Η ατάκα ήταν σαφής και δεδομένη, ενίοτε δε συνοδευόταν με κλείσιμο του ματιού: «Κάνε εσύ την αίτηση και ας το πάνω μου». Έκαναν λοιπόν τότε αίτηση όσοι πέρασαν από τα βουλευτικά γραφεία, αλλά βρέθηκαν αίφνης μπροστά σε διαδικασία αντίστοιχη πανελλαδικών εξετάσεων με κρυμμένα ονόματα.

Εν προκειμένω, στην περίπτωση του προγράμματος κοινωνικής εργασίας ακόμα και αν θεωρήσει κανείς δεδομένο πως η μοριοδότηση όντως έγινε με απολύτως αντικειμενικά κριτήρια, το κλίμα εντός του οποίου υποβλήθηκαν αιτήσεις ήταν δηλητηριασμένο. Τοξικό. Οι παρεμβάσεις των βουλευτικών γραφείων και οι υποσχέσεις γνωστές στην πιάτσα. Αρα, ό,τι και να έγινε τελικά, όσοι βρέθηκαν εκτός πινάκων επιλογής έχουν κάθε λόγο να πιστεύουν ότι αδικήθηκαν.

Νίκος Σπιτσέρης