Η ΒΦΛ στα σχοινιά

Ο χρόνος για τη ΒΦΛ μετρά αντίστροφα. Τα συσσωρευμένα χρέη προς τη ΔΕΠΑ και κυρίως η διακοπή στις προμήθειες πρώτων υλών προμηνύουν το τέλος. Όχι, το πρόβλημα δεν είναι η διακοπή λειτουργίας της μονάδας παραγωγής αμμωνίας. Αυτό, όπως ειπώθηκε επανειλημμένως έχει όντως ξανασυμβεί γιατί απλά συνέφερε περισσότερο η αγορά από την παραγωγή της. Το πρόβλημα είναι ότι ο όμιλος Λαυρεντιάδη αντιμετωπίζει πρόβλημα υπαρξιακό και δεν φαίνεται ούτε να μπορεί, ούτε να θέλει να ασχολείται πλέον με τη βιομηχανία. Αυτό ήταν το ουσιαστικό μήνυμα της συνέντευξης Τύπου που έδωσαν οι διοικούντες τη Βιομηχανία. Ναι μεν στα λόγια είπαν και πάλι ότι δεν τίθεται ζήτημα διακοπής της λειτουργίας της Βιομηχανίας, αλλά η προσοχή τους ήταν στραμμένη στην επιχείρηση αποσιώπησης της σχέσης του Λαυρέντη Λαυρεντιάδη με τον όμιλό του. Όσες ερωτήσεις έγιναν για τον Λαυρεντιάδη, απαντήθηκαν ως εξής: «Ο όμιλος έκανε αυτό», «ο όμιλος πιστεύει ή θεωρεί» και ούτω καθεξής, καθιστώντας απολύτως σαφή τη μοναδική τους προτεραιότητα: Την πάση θυσία προστασία του Λαυρεντιάδη και του Ομίλου. Για τη ΒΦΛ χρόνο δεν έχουν. Ενδεχομένως, ούτε και διάθεση.

Εκ των πραγμάτων, το θέμα σε τούτη την απολύτως κρίσιμη περίοδο για την ύπαρξη της Βιομηχανίας δεν είναι η ρύθμιση των χρεών προς τη ΔΕΠΑ. Αυτό είναι το σύμπτωμα, έστω το κυριότερο. Το ζητούμενο είναι η αναζήτηση μιας φόρμουλας για την απεμπλοκή της Βιομηχανίας από τον όμιλο Λαυρεντιάδη και η εύρεση ενός νέου επενδυτικού σχήματος, που να μπορεί και να θέλει να επενδύσει στη Βιομηχανία, είτε στον τομέα του λιπάσματος, είτε αλλού. Εύκολο δεν είναι. Αλλά από την άλλη, παρά την επενδυτική άπνοια που προκαλεί η κρίση, η ΒΦΛ διατηρεί τα μεγάλα πλεονεκτήματα του ιδιόκτητου λιμανιού, της επαφής της με την Εγνατία, της μικρής απόσταση από αεροδρόμιο. Ήταν και παραμένει φιλέτο.

Οι εργαζόμενοι οφείλουν να χτυπήσουν το χέρι στο τραπέζι στέλνοντας το μήνυμα ότι θα πουλήσουν ακριβά το τομάρι τους και παραλλήλως να αναζητήσουν το συντομότερο έναν νέο επενδυτή. Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι μπορούν να τα καταφέρουν. Αλλά από την άλλη, αν πέσουν, ας πέσουν μαχόμενοι.

Νίκος Σπιτσέρης