Οι έμποροι

Οκτώ στους 10 εμπόρους της Καβάλας χρησιμοποιούν ιδιωτικές καταθέσεις, οικογενειακές οικονομίες και δανεικά για να διατηρήσουν ανοικτά τα καταστήματά τους.

Επτά στους 10 δεν μπορούν να πληρώσουν τους ανοικτούς λογαριασμούς στους προμηθευτές τους για εμπορεύματα που αγόρασαν πέρυσι, ενώ λόγω έλλειψης πίστωσης και εκκρεμών οφειλών δυσκολεύονται να δώσουν νέες παραγγελίες.

Έξι στους 10 αντιμετωπίζουν δυσκολίες με τις τράπεζες, τα πλαφόν, τις σφραγισμένες επιταγές τρίτων, ενώ έχουν ληξιπρόθεσμες δόσεις δανείων.

Πέντε στους 10 καθυστερούν την πληρωμή ενοικίων, λογαριασμών ΔΕΚΟ, ενώ πληρώνουν τους εργαζόμενούς τους με έναντι καταβολή του μισθού.

Τέσσερις στους 10 εμπόρους έχουν ληξιπρόθεσμες οφειλές σε εφορία, ΙΚΑ, ΟΑΕΕ και περιμένουν τις ευνοϊκές ρυθμίσεις για να μπορέσουν να τις τακτοποιήσουν.

Τρεις στους 10 χρωστούν μισθούς ακόμα και τριών μηνών και δεν μπορούν να απολύσουν εργαζόμενους γιατί δεν έχουν τα χρήματα της αποζημίωσης.

Πηγαίνουν κάθε πρωί στο μαγαζί όπου στέγασαν όνειρα και φιλοδοξίες εκ προοιμίου νικημένοι. Ακυρωμένοι από αποφάσεις ανθρώπων που δεν έχουν κολλήσει ένα ένσημο στη ζωή τους. Αδυνατώντας να αντιμετωπίσουν τον αντίπαλο, που πια βρίσκεται παντού. Αγορεύει στη Βουλή και παίρνει αποφάσεις αδιαφορώντας ή αδυνατώντας να αντιληφθεί ότι εκείνη τη στιγμή διαγράφει όνειρα και ζωές. Φοράει κοστούμια και ταγιέρ και τρομοκρατεί τους εν δυνάμει πελάτες από τα βραδινά δελτία τρόμου και πανικού. Αρκεί μια ατάκα για τον Αρμαγεδώνα που έρχεται για να νεκρώσουν τα πάντα. Να μην μπει άνθρωπος στο μαγαζί. Να μην τυπωθεί ούτε μια απόδειξη έστω για δείγμα. Μα στο μεταξύ, μαζί με την φοροκαταιγίδα και τα χαράτσια μαζεύονται οι λογαριασμοί. Πιέζουν οι πιστωτές. Λιγοστεύουν δραματικά οι πελάτες και πυκνώνουν οι εφιάλτες, μαζί με την κατανάλωση αντικαταθλιπτικών. Το ΤΕΒΕ έγινε ΟΑΕΕ και το βάρος ακόμα πιο ασήκωτο. Η πατρίδα τους αρνείται ακόμα και αυτό το δικαίωμα της περίθαλψης.

Όσοι δεν αντέχουν κατεβάζουν μια για πάντα τα ρολά, αφήνοντας πίσω τους εγκαταλελειμμένες βιτρίνες με ράφια σπασμένα, παλιούς λογαριασμούς και διαφημιστικά φέιγ βολάν να κείτονται καταγής θυμίζοντας πως κάποτε σε κείνη τη γωνιά κάποιοι δούλευαν και έκαναν όνειρα. Κάποιοι ξενυχτούσαν με το νου τους στην αλλαγή της βιτρίνας ή σε κείνο το δάνειο, που ήταν απαραίτητο για το επόμενο άνοιγμα, που δεν έγινε ποτέ. Μόνο κάτι στατιστικές αναλύσεις απόμειναν και κάτι χρηματοπιστωτικοί δείκτες στη διάθεση των λιμοκοντόρων που επιμένουν να κάνουν σχέδια για τους ανθρώπους δίχως ίχνος ανθρωπιάς. Ποτέ τους δεν διδάχτηκαν τι πάει να πει μαγαζί.

Νίκος Σπιτσέρης