Οι δυο νάρκισσοι

Οι ευθύνες του ΠΑΣΟΚ για την πορεία της χώρας προς την άβυσσο είναι και δεδομένες και αυταπόδεικτες. Οι κυβερνήσεις του Γ. Παπανδρέου είχαν πράγματι να αντιμετωπίσουν την πιο κρίσιμη και την πιο δύσκολη συγκυρία μεταπολιτευτικά, εξαιτίας της διεθνούς συγκυρίας αλλά και της καταστροφικής πολιτικής των κυβερνήσεων του Κ. Καραμανλή την πενταετία 2004-2009 και έπραξαν ουδέν. Αρκέστηκαν να «κάνουν ρεπορτάζ», δηλαδή να περιγράφουν την πραγματικότητα και να επισημαίνουν τις βαρύτατες ευθύνες της Ν.Δ. Δεν τόλμησαν να κάνουν μιαν απόπειρα έστω συμμαζέματος του σπάταλου και διεφθαρμένου δημόσιου τομέα. Δεν επιχείρησαν ούτε μια σημαντική τομή προς την κατεύθυνση της τόνωσης της πραγματικής οικονομίας, ενώ διαχειρίστηκαν το δημοσιονομικό αδιέξοδο της χώρας με τον χειρότερο τρόπο.

Όχι γιατί δεν είναι πατριώτες. Αλλά γιατί δεν είχαν σχέδιο. Τα πέντε χρόνια στην αντιπολίτευση, το ΠΑΣΟΚ ήταν αφοσιωμένο στην επιχείρηση επανάκτησης της εξουσίας και ο αρχηγός του στην ενίσχυση του ηγετικού του προφίλ. Ο οργανισμός ΠΑΣΟΚ έχοντας ξεχάσει να λειτουργεί πολιτικά δεν φρόντισε να κάνει μια σοβαρή ανάλυση της πολιτικής πραγματικότητας στην Ελλάδα και διεθνώς και το κυριότερο να συγκροτήσει ένα σχέδιο για τη διακυβέρνηση του τόπου. Τα περισσότερα στελέχη του, χορτάτοι καριερίστες, κομματικά κοπρόσκυλα που συνέδεσαν την επαγγελματική τους πορεία με την κομματική τους ταυτότητα, αποδύθηκαν σε μια προσπάθεια πολιτικής επιβίωσης ή προσωπικής ανέλιξης.

Ό,τι δηλαδή έκανε η Ν.Δ. από το 2009 μέχρι σήμερα. Αφού έκλεισαν οι εσωκομματικοί λογαριασμοί με τον Αντώνη Σαμαρά να επικρατεί, η Ν.Δ. προσπάθησε να συμμαζέψει τα του οίκου της και συνάμα να ασκήσει τα καθήκοντά της ως αξιωματική αντιπολίτευση. Η εικόνα της Ν.Δ. μοιάζει με την εικόνα της Ν.Δ. του Καραμανλή το 2004 και του ΠΑΣΟΚ του Παπανδρέου το 2009. Είναι η εικόνα ενός εν αναμονή κυβερνητικού κόμματος, που έχει έναν στόχο. Να κερδίσει τις επόμενες εκλογές ει δυνατόν με αυτοδυναμία.

Αλλά πέραν τούτου ουδέν. Να κυβερνήσουν θέλουν, όχι να λύσουν τα προβλήματα της χώρας ακόμα και στις τόσο κρίσιμες συνθήκες, που περνάμε. Γι αυτό και συνάντησε τόσες δυσκολίες η συγκρότηση κυβέρνησης εθνικής ενότητας. Τα δυο μεγάλα κόμματα αδυνατούν να συναντηθούν όπως ο Νάρκισσος με το είδωλό του. Μπορεί χάρη στην επέμβαση της Αφροδίτης να μην υπήρχε το εμπόδιο του καθρέφτη, αλλά ήταν τόσο όμοιοι οι δυο Νάρκισσοι που έκαναν ακριβώς τις ίδιες κινήσεις, με συνέπεια να αδυνατούν να αγκαλιαστούν.Στην προκειμένη περίπτωση δεν ήταν η παρέμβαση της Αφροδίτης, που ξεπέρασε το εμπόδιο του καθρέφτη. Ήταν η αξίωση του γαλλογερμανικού άξονα για να υποστηριχθεί με τη μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση η πολιτική των μνημονίων. Η Ν.Δ. σύρθηκε αν και δεν τό 'θελε στις δυνάμεις που στην πράξη στηρίζουν το μνημόνιο. Αλλά το σχήμα αυτό δεν έχει μέλλον, όχι λόγω μεγάλων και αγεφύρωτων διαφορών, αλλά λόγω ομοιότητας. Τα δυο μεγάλα κόμματα, όπως και οι δύο νάρκισσοι δεν θα τα καταφέρουν τελικά να αγκαλιαστούν γιατί σκέφτονται και λειτουργούν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Δεν θα τα καταφέρουν, ακόμα και αν πρόσκαιρα το προσπαθήσουν.