Με το πιστόλι στον κρόταφο

Η επιβολή της μεταβατικής κυβέρνησης με το πιστόλι στον κρόταφο των αρχηγών των δύο μεγάλων κομμάτων επιδέχεται πολλαπλές αναγνώσεις, που αναδεικνύουν πολλές παθογένειες τόσο της ελληνικής πολιτικής σκηνής, όσο και της κρίσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο σύνολό της. Όσον αφορά τα καθ’ ημάς, το πρώτο συμπέρασμα που ουδόλως κολακεύει τους Γ. Παπανδρέου και Αν. Σαμαρά είναι ότι για να φανούν αντάξιοι των περιστάσεων και της ιστορικότητας των στιγμών έπρεπε να συρθούν σε μια πορεία συναίνεσης για τη σωτηρία του τόπου. Δεν το έπραξαν γιατί αυτό επέβαλε η κρισιμότητα των στιγμών. Το εθνικό συμφέρον. Υποχρεώθηκαν να το πράξουν εκόντες άκοντες διότι απλά δεν είχαν άλλη επιλογή. Για να αποσείσουν από πάνω τους την ιστορική ευθύνη της άτακτης χρεοκοπίας και της εξόδου της χώρας από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τη ζώνη του ευρώ, με καταστροφικές συνέπειες για το παρόν και το μέλλον.

Ένα δεύτερο συμπέρασμα είναι αυτή η ιδιότυπη διελκυστίνδα ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. Αυτό το αόρατο νήμα, που συνδέει θαρρείς αυτή την ισορροπία μεταξύ των δύο πόλων εξουσίας μεταπολιτευτικά και τη διαιώνιζε μέχρι χθες αποτελεσματικά. Ετούτη τη φορά όμως, είναι πολύ πιθανόν να σημάνει το τέλος τους. Το καταρρέον ΠΑΣΟΚ αναζητούσε διακαώς να μοιραστεί την ευθύνη, που το βάραινε, κάτι που απέφευγε με κάθε τρόπο η ηγεσία της Ν.Δ. αντιλαμβανόμενη την παγίδα. Τελικά, δεν τα κατάφερε. Η Ν.Δ. σύρθηκε στο στρατόπεδο του μνημονίου, αποκαθηλώνοντας τη σημαία του αντιμνημονιακού αγώνα, που ανέμιζε επιδεικτικά μέχρι πρότινος. Ό,τι επιχειρήματα και αν χρησιμοποιήσουν τα στελέχη της Ν.Δ. για να χρυσώσουν το χάπι έχουν ήδη γίνει μέρος του προβλήματος.

Το τρίτο συμπέρασμα είναι ότι η χώρα τίθεται πλέον και επισήμως σε καθεστώς κηδεμονίας υπό τις δυνάμεις των συμμάχων. Η επιτήρηση της τρόικας καθίσταται μόνιμη, ενώ η απροκάλυπτη ανάμιξη του γαλλογερμανικού άξονα στην ελληνική πολιτική σκηνή παραπέμπει στα πρώτα αβέβαια βήματα της Ελληνικής Δημοκρατίας ή στο καθεστώς πολιτικής κηδεμονίας δεκαετιών μετά τον εμφύλιο. Με ανάλογη πολιτική μυωπία όπως και τότε. Επέβαλαν τον μεγάλο κυβερνητικό συνασπισμό, θαρρείς και τούτο αρκεί για να θέσει υπό έλεγχο τις αντιδράσεις της κοινωνίας. Προσέγγιση υπεραπλουστευτική, ρηχή και εν τέλει ανόητη. Εξίσου ανόητη με τις κυρίαρχες πολιτικές των Βρυξελλών.