Λεόντειος συμφωνία για το "Ασημακοπούλου"

Η συμφωνία που προτείνει ο Ελληνικός Στρατός στον δήμο Καβάλας για το στρατόπεδο «Ασημακοπούλου» είναι λεόντειος και ως τέτοια πρέπει να απορριφθεί. Οι δημοτικοί σύμβουλοι Καβάλας οφείλουν να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων και με συναίσθηση του μεγέθους της ευθύνης τους έναντι των μελλοντικών γενιών να εξουσιοδοτήσουν τη δημοτική Αρχή να αρχίσει από μηδενικής βάσεως τη διαπραγμάτευση, που με βάση την προτεινόμενη συμφωνία δεν απέδωσε τα αναμενόμενα. Έγιναν συσκέψεις επί συσκέψεων, διαβουλεύσεις επί διαβουλεύσεων, ο δήμος έκανε αλλεπάλληλες εκδηλώσεις στο πλαίσιο του προγράμματος FATE για την αξιοποίηση των στρατοπέδων, αλλά το αποτέλεσμα είναι κακό. Άδικο για την Καβάλα και τις μελλοντικές γενιές.
Ο δήμαρχος Καβάλας Κωστής Σιμιτσής υποστηρίζει ότι είναι μια καλή συμφωνία, δεδομένου του ιδιοκτησιακού καθεστώτος και του νόμου Τσοχατζόπουλου του 1999 περί την παραχώρηση των στρατοπέδων στις τοπικές κοινωνίες. Κάνει λάθος και στα δυο. Πρώτον, το ιδιοκτησιακό καθεστώς του «Ασημακοπούλου» είναι εκ των πραγμάτων αμφισβητήσιμο. Όχι μόνο στη βάση της γενικότερης αλήθειας περί την παραχώρηση στον στρατό πριν από δεκαετίες οικοπέδων φιλέτων κοντά στις πόλεις για την αστυνόμευση του «εσωτερικού εχθρού». Αλλά και γιατί ο στρατός δεν έχει στα χέρια του τίτλους ιδιοκτησίας, παρά μόνο για τα 20 στρέμματα από τα 90 συνολικά, εν αντιθέσει για παράδειγμα με το στρατόπεδο Κωτσάλου, όπου ο στρατός διαθέτει τίτλους ιδιοκτησίας. Δεύτερον ο νόμος Τσοχατζόπουλου περί την παραχώρηση των στρατοπέδων έχει τροποποιηθεί το 2010, προς όφελος των δήμων.
Επιπροσθέτως, τόσα χρόνια μετά την εγκατάλειψη των στρατοπέδων από τον στρατό δεν μπορεί να σταθεί το επιχείρημα της αποζημίωσης του στρατού για τη μετεγκατάσταση των μονάδων, που προέβλεπε να καλύψει ο νόμος Τσοχατζόπουλου. Σε κάθε περίπτωση, η συμφωνία που προτείνεται πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη, αλλά και να γίνει η αφορμή για την αλλαγή της στάσης του δήμου Καβάλας έναντι του υπουργείου Εθνικής Αμυνας για τα στρατόπεδα.
Η συναινετική στάση της δημοτικής Αρχής εκλήφθηκε ως αδυναμία, όπως καταδεικνύει η πρόταση. Ο στρατός όχι μόνο δεν δείχνει καλή θέληση, αλλά τουναντίον συμπεριφέρεται ως ο κυρίαρχος του παιχνιδιού, που τα παίρνει όλα, δεδομένου ότι η «παραχώρηση» των 62 στρεμμάτων στον δήμο, με αντάλλαγμα τα 38 δομημένα στρέμματα στα βόρεια είναι ψευδεπίγραφη. Ούτως ή άλλως το 50% περίπου της συνολικής έκτασης δίνεται για κοινόχρηστους χώρους. Άρα, όχι μόνο δεν δείχνει καλή θέληση, αλλά τουναντίον εμπαίζει την τοπική κοινωνία.