Εκλογές τώρα

Η αναγγελία δημοψηφίσματος για την επικύρωση της τελευταίας δανειακής σύμβασης για την εξυπηρέτηση του ελληνικού χρέους δεν είναι απλώς μακράν η χειρότερη επιλογή που θα μπορούσε να γίνει. Είναι μια επιλογή, που προσβάλλει κατάφωρα τη νοημοσύνη των πολιτών και δίνει τη χαριστική βολή σε ό,τι ψήγμα αξιοπιστίας είχε απομείνει στον Γιώργο Παπανδρέου και την κυβέρνησή του. Αποδεικνύει ότι δεν είναι απλά ακατάλληλοι, αλλά επικίνδυνοι για τον τόπο. Καταρχήν, γιατί αυτά τα «αμερικάνικα κόλπα» περί την έκφραση της λαϊκής βούλησης δεν είναι απλώς ξένα με την ελληνική νοοτροπία και πολιτική. Είναι ψευδεπίγραφα δημοκρατικά, βαθύτατα διχαστικά και δεν μπορούν ούτε να αγγίξουν την ουσία ενός θέματος, πολλώ δε μάλλον του συγκεκριμένου, που μπορεί να κρίνει την πορεία της χώρας τις επόμενες δεκαετίες.

Αν εξαιρέσει κανείς τους ψηφοφόρους του ΚΚΕ που με το ΟΧΙ θα εκφράσουν την κάθετη άρνησή τους με τη δανειακή σύμβαση, την Ευρωπαϊκή Ενωση, το ευρώ, και ό,τι άλλο μπορεί κανείς να φανταστεί και έναν πολύ σκληρό πυρήνα Πασόκων, που θα ψηφίσουν δίχως δισταγμούς ΝΑΙ όχι στη δανειακή σύμβαση, αλλά στη συναισθηματική ή στην αμιγώς επαγγελματική σχέση τους με το ΠΑΣΟΚ, η πολύ μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών είναι αδύνατον να εκφραστεί με ένα ΝΑΙ ή ένα ΟΧΙ.

Διότι το ΝΑΙ στη δανειακή σύμβαση μπορεί κάλλιστα να ερμηνευθεί ως άκριτη αποδοχή της αποδεδειγμένα αδιέξοδης πολιτικής των αλλεπάλληλων μνημονίων, που «αντιμετωπίζουν» την κρίση βαθαίνοντάς την. Το ΟΧΙ μπορεί να ερμηνευθεί ως απόρριψη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ευρώ συνολικά. Τι μπορούν άραγε να ψηφίσουν όσοι απορρίπτουν την πολιτική των μνημονίων, αλλά πρεσβεύουν την αναδιαπραγμάτευση των δανειακών συμβάσεων που έχουν συναφθεί; Τι μπορούν να ψηφίσουν όσοι επιμένουν να αγωνίζονται για μια άλλη Ευρώπη και πιστεύουν ότι μπορούν να τα καταφέρουν με κοινούς αγώνες με τους Ιταλούς, τους Ισπανούς, τους Ιρλανδούς και τους Γερμανούς πολίτες; Τίποτα. Ούτε ΝΑΙ, ούτε ΟΧΙ.

Προ του απόλυτου αδιεξόδου, η μοναδική δημοκρατική διέξοδος είναι η προσφυγή στις κάλπες. Άμεσα. Το ζήτημα της νέας δανειακής σύμβασης ασφαλώς και θα τεθεί στο επίκεντρο του δημοσίου διαλόγου και τα κόμματα θα κριθούν για τις θέσεις τους. Η νέα Βουλή, με νωπή τη λαϊκή εντολή, θα αποφανθεί και για τη δανειακή σύμβαση και για την πορεία του τόπου.