Εχει έναν παλιόκαιρο

"Οι εκλογές αυτές είναι οι πρώτες αυτοδιοικητικές εκλογές που θα γίνουν μήνα Νοέμβριο, αλλά κανείς τους δεν το έχει υπολογίσει", έλεγε με έμφαση τις προάλλες σε δηλώσεις του ο πολύπειρος περί τα εκλογικά πρώην δήμαρχος Καβάλας Λευτέρης Αθανασιάδης. Μα, θα αντέτεινε κανείς, σιγά τη δήλωση. Τι Οκτώβρης, τι Νοέμβρης, αυτός που είναι να βγει, θα βγει. Λάθος μέγα. Ο διάβολος κρύβεται πάντα στις λεπτομέρειες και στις εκλογικές αναμετρήσεις, σε κάθε αναμέτρηση, δεν υπάρχουν ασήμαντες λεπτομέρειες. Όλα παίζουν το ρόλο τους. Από το πρώτο γέμισμα της δεξαμενής με πετρέλαιο θέρμανσης και τα πρώτα δίδακτρα στα φροντιστήρια, μέχρι τα μπες-βγες στο καφέ μπαρ για ένα τσιγάρο για έναν καπνιστή, που αρνείται να συμμορφωθεί με τη νέα κατάσταση. Από την οργή των αντικαπνιστών για τα στραβά μάτια των δημοτικών αστυνομικών σε όλη τη χώρα κατ' εντολή των δημοτικών αρχόντων λόγω προεκλογικών σκοπιμοτήτων. Από όλα. Από τον καιρό, που αρχές του Οκτώβρη ήταν τις περισσότερες φορές καλός και ευνοούσε τις ανοιχτές προεκλογικές συγκεντρώσεις τις τελευταίες μέρες, εν αντιθέσει με τον Νοέμβριο, που πιθανότατα θα επιφυλάσσει δυσάρεστες εκπλήξεις, που μπορεί να ανατρέψουν το σχεδιασμό των επιτελείων των υποψηφίων δημάρχων και περιφερειαρχών.

Πολλώ δε μάλλον σε τούτη τη βουβή προεκλογική περίοδο, όπου οι ισορροπίες είναι τόσο λεπτές και εύθραυστες όσο ποτέ. Οι αληθινές υποσχέσεις για ψήφο και στήριξη μοιράζονται με την ίδια άνεση με την οποία μοιράζονται και τα "αλίμονο", που -αλίμονο στους υποψήφιους- δεν πέφτουν στην κάλπη. Με τόσο συσσωρευμένο θυμό για την παρακμή μιας χώρας, που λίγα μόλις χρόνια πριν φάνταζε ως ο ισχυρός παίκτης των Βαλκανίων. Ο ευρωπαϊκός σύνδεσμος για τους βόρειους γείτονες, που έκαναν όνειρα ευρωπαϊκά.

Με τους δυο κυρίαρχους πόλους της πολιτικής σκηνής να έχουν διαψεύσει τις προσδοκίες και των πλέον πιστών οπαδών τους, την ώρα που το "τηλεσκουπιδαριό" του ΛΑΟΣ ψαρεύει σε θολά νερά με αντίτιμο λίγα ψιχία εξουσίας και τα κόμματα της Αριστεράς ανατροφοδοτούν την κρίση στο εσωτερικό τους, αναζητώντας σανίδα σωτηρίας σε τηλε-μαϊντανούς ολκής τύπου Μητρόπουλου και υστερικές κραυγές βαθύτατα συστημικών και υστερικών φιγούρων τύπου Κανέλλη.

Εχει έναν παλιόκαιρο...

Νίκος Σπιτσέρης