Το πρόβλημα με τα ειδικά παπούτσια για τους διαβητικούς μπορεί να λύθηκε δικαίως, αλλά τα πανηγύρια για τη λύση είναι υπόθεση του Αυτιά και των ομοίων του. Διότι επί της ουσίας το πρόβλημα δεν ήταν τα παπούτσια, που ούτως ή άλλως δεν αρκούν για να σωθεί ένα μαυρισμένο και εν τέλει τελειωμένο πόδι. Για τους διαβητικούς, το πρόβλημα όπως το έθεσε ο Νίκος Καλφόπουλος από τη "Γλυκιά Αγκαλιά" του νομού Καβάλας, είναι ότι η Πολιτεία δε δίνει βαρύτητα στην πρόληψη. Τσιγκουνεύεται τις ταινίες μέτρησης σακχάρου και τα κονδύλια που απαιτούνται για τη λειτουργία διαβητολογικών ιατρείων, που θα μπορούσαν να εκπαιδεύσουν τους ασθενείς έτσι ώστε να μη φτάνουμε στον ακρωτηριασμό και την αιμοκάθαρση.
Το γενικότερο πρόβλημα που αναδεικνύει η κυνικότητα της απόφασης, που θεωρεί περιττή την αγορά ειδικών παπουτσιών για πόδια που θα ακρωτηριαστούν σε ένα-δυο χρόνια είναι ο σύγχρονος Καιάδας στον οποίο ρίχνονται καθημερινά χιλιάδες.
Δεν είναι μόνο οι διαβητικοί. Είναι οι ψυχικά ασθενείς που πεθαίνουν αβοήθητοι, καθώς τα κονδύλια που διατίθενται για την ψυχική υγεία δεν αρκούν για τη λειτουργία των Κέντρων Ψυχικής Υγείας, που δεν μπορούν να λειτουργήσουν δίχως προσωπικό. Για όσους τυχόν δεν το έχουν αντιληφθεί η κατάθλιψη εκτιμάται ότι θα είναι η νούμερο 2 θανατηφόρα ασθένεια το 2020.
Είναι οι ασθενείς του AIDS, που μπορεί στη δύση να αποτελεί ένα σοβαρότατο πρόβλημα, αλλά στις χώρες του τρίτου κόσμου "περπατά" στα σοκάκια των παραγκουπόλεων, κατά πώς το περιέγραψε ένας ιερωμένος σε Ιεραποστολή. Είναι οι γέροι και οι γριές που στην Αθήνα άρχισαν να εγκαταλείπονται στους δρόμους, όπως κάποιοι στην Καβάλα παρατούν στα ορεινά τα σκυλιά που βαρέθηκαν. Είναι οι συνταξιούχοι, τα πενιχρότατα εισοδήματα των οποίων πετσοκόπηκαν περαιτέρω γιατί έτσι διέταξαν οι φωστήρες του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, μην τυχόν και χάσουν κάνα φράγκο οι Γερμανοί τραπεζίτες. Είναι οι νέοι, που μεγαλώνουν παπαγαλίζοντας με μυαλά περιφραγμένα ώστε να μπορέσουν να μπουν σε μια ανώτερη σχολή, που άλλο δεν τους διασφαλίζει από μια θέση ανεργίας με πτυχίο, ή μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών.
Είναι τα 27.000 παιδάκια του τρίτου κόσμου που πεθαίνουν κάθε μέρα που περνά λόγω φτώχειας. Κάθε πέντε δευτερόλεπτα και ένα παιδί.
Νίκος Σπιτσέρης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου