Η εκλογή του Λάζαρου Βασιλειάδη στην προεδρία του ΤΕΕ Ανατολικής Μακεδονίας σηματοδοτεί το τέλος της ηγεμονίας της Δημοκρατικής Κίνησης Μηχανικών μετά από 23 ολόκληρα χρόνια. Οι επίγονοι του μακαρίτη Ντίνου Παναγιωτόπουλου κατάφεραν να κερδίσουν μόνο μια εκλογή μετά το θάνατό του, καταδεικνύοντας ότι οι νίκες της παράταξης έφεραν σε πολύ μεγάλο βαθμό την προσωπική σφραγίδα του ηγέτη της. Ουδείς αναντικατάστατος μεν, αλλά από την άλλη είναι οι προσωπικότητες, που επηρεάζουν καταλυτικά εξελίξεις και συσχετισμούς. Μια τέτοια προσωπικότητα ήταν και ο Ντίνος Παναγιωτόπουλος, που πια δεν υπάρχει. Εξίσου καταλυτικός ήταν ο ρόλος του αδελφού του Γιάννη στο Δικηγορικό Σύλλογο Καβάλας, το έτερο "άπαρτο κάστρο" της Νέας Δημοκρατίας, που αλώθηκε δυο απανωτές φορές από τον Μάκη Κεβρεκάκη.
Εξίσου, ίσως και περισσότερο, ενδιαφέρον έχει η προσωπικότητα του νέου προέδρου. Ο Λάζαρος Βασιλειάδης έχει ξεχωρίσει τα τελευταία χρόνια για την περιβαλλοντική του δράση από τις γραμμές της Επιτροπής Αγώνα κατά της εγκατάστασης δεξαμενών υγρών καυσίμων στη Βάσοβα. Για τον αγώνα του κατά της εγκατάστασης εργοστασίου παραγωγής ενέργειας με πρώτη ύλη τον λιθάνθρακα στις εγκαταστάσεις της ΒΦΛ στη Νέα Καρβάλη. Σε τούτη την πορεία απόκτησε πολλούς φίλους και αρκετούς εχθρούς ειδικά στις τάξεις των μηχανικών. Κάποιοι επιχείρησαν να τον παρουσιάσουν ως ένα γραφικό οικολόγο, που αντιδρά σε κάθε επενδυτικό σχέδιο. Ως έναν ακτιβιστή έτοιμο να αντιδράσει αδιακρίτως σε κάθε επενδυτικό σχέδιο εις το όνομα της προστασίας του περιβάλλοντος.
Αυτό είναι και το μεγάλο στοίχημα, η μεγάλη πρόκληση για τον Βασιλειάδη. Να αποδείξει τοις πράγμασι το αυτονόητο. Ότι δηλαδή οι απαραίτητες ευαισθησίες για την προστασία του περιβάλλοντος δεν ωθούν σε τυφλή άρνηση ενάντια σε κάθε επενδυτικό σχέδιο. Ότι ο απολύτως απαραίτητος αγώνας για την προστασία του περιβάλλοντος δεν είναι φύσει και θέσει αντιαναπτυξιακός. Τουναντίον, η περιβαλλοντική ευαισθησία στις μέρες μας μπορεί κάλλιστα να συμβαδίσει με μια άλλου τύπου ανάπτυξη και να δημιουργήσει ανάλογες ή και περισσότερες θέσεις εργασίας, όπως ο ίδιος υπονόησε στις πρώτες δηλώσεις μετά την εκλογή του.
Η πρόκληση για τον Βασιλειάδη είναι διττή. Είναι στο χέρι του να αποδείξει και σε όσους τάσσονται αξιωματικά υπέρ κάθε επενδυτικού σχεδίου ανεξαρτήτως περιβαλλοντικού κόστους, αλλά και σε όσους υπερασπίζονται το περιβάλλον υστερικά, με συνέπεια να μην είναι σε θέση να διακρίνουν ένα εργοστάσιο καύσης λιθάνθρακα από ένα Κέντρο Διαλογής Ανακυκλώσιμων Υλικών, ότι υπάρχει άλλος δρόμος.
Νίκος Σπιτσέρης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου