Είναι φορές που δεν ξέρεις αν οι κυβερνώντες ετούτο τον έρμο τόπο λένε ψέματα ή είναι απλά τόσο ανίκανοι που δεν είναι σε θέση να φέρουν εις πέρας τα στοιχειώδη. Χαρακτηριστικότατο παράδειγμα είναι η μηχανοργάνωση του ελληνικού δημοσίου, που στον καιρό του γρήγορου Ιντερνετ που αναπτύσσει ιλιγγιώδεις ρυθμούς προχωρά ακόμα με ρυθμούς χελώνας. Το κακό ξεκινά από τα προγράμματα μηχανοργάνωσης που εφαρμόζονται στο δημόσιο και τα οποία συχνά διαπνέονται από τη λογική της μετάβασης στη νέα πραγματικότητα χωρίς καμμία ουσιαστική αλλαγή επί της ουσίας. Της φιλοσοφίας. Κατάσταση που περιγράφεται με σαφήνεια από το ποντιακό ανέκδοτο για τη μάνα του Γιωρίκα που αγόρασε δυο πλυντήρια για να βάζει απάνω τη σκάφη για να πλένει. Αυτό συμβαίνει. Τα προγράμματα, που διαδέχονται το ένα το άλλο με μια συχνότητα, που δημιουργεί ευλόγως ερωτηματικά για τα κονδύλια που κάθε τόσο σπαταλούνται κατά κανόνα σε ιδιώτες, δεν εμπεριέχουν τομές στον τρόπο λειτουργίας και αντίληψης των πραγμάτων.
Αλλά το χειρότερο όλων είναι ότι εν έτει 2010 το ελληνικό δημόσιο δεν έχει ακόμα μια πλατφόρμα αναφοράς. Έναν κοινό server στον οποίο θα έχουν πρόσβαση όλες οι υπηρεσίες με στόχο την άμεση εξυπηρέτηση του συναλλασσόμενου πολίτη. Ώστε να μην απαιτεί το ΙΚΑ την προσκόμιση δικαιολογητικών από άλλη δημόσια υπηρεσία, αλλά με έναν κωδικό να μπαίνει στο μεγάλο αρχείο του ελληνικού δημοσίου και να βρίσκει τα πάντα: Πιστοποιητικό γέννησης, οικογενειακής κατάστασης, προϋπηρεσία, ό,τι τέλος πάντων μπορεί να χρειαστεί ανά πάσα περίπτωση. Ετσι, συναλλασσόμενοι και δημόσιοι υπάλληλοι είναι υποχρεωμένοι ακόμα να συναλλάσσονται χωρίς κανέναν λόγο με έναν τεράστιο όγκο χαρτιού, χωρίς κανέναν λόγο. Με συνέπεια αφάνταστη και εντελώς αδικαιολόγητη ταλαιπωρία, καθυστερήσεις, ουρές.
Ευλόγως θα μπορούσε κανείς να υποθέσει ότι όλες ετούτες οι διαχρονικές αγκυλώσεις του ελληνικού δημόσιου τομέα δεν αντιμετωπίζονται συνειδητά προκειμένου να παραμένουν υποχείρια αυτού του τερατώδους μηχανισμού χειραγώγησης συνειδήσεων και οι μεν και οι δε. Χωρίς τούτο να αποκλείει τη δεύτερη εκδοχή. Της απύθμενης ανοησίας και σκανδαλώδους ανικανότητας αυτών που κυβερνούν. Αλλωστε, στο σύνολό τους είναι προϊόντα ενός πολιτικού σκηνικού που παράγει σωρηδόν ανόητους. Οι οποίοι φροντίζουν να δίνουν τη σκυτάλη σε ομοίους τους σε έναν φαύλο κύκλο ανοησίας και ανικανότητας προκλητικής.
Νίκος Σπιτσέρης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου