Τρίτη 7 Σεπτεμβρίου 2010

Το στοίχημα της Περιφέρειας

Το μεγάλο στοίχημα στις περιφερειακές εκλογές του ερχόμενου Νοεμβρίου είναι η κατάκτηση περιφερειακής συνείδησης. Η σύγκρουση σε επίπεδο θέσεων, πολιτικών αντιλήψεων και αρχών, με στόχο την καλυτέρευση της ζωής των πολιτών της Περιφέρειας. Μιας περιφέρειας απαλλαγμένης από τις διαχωριστικές γραμμές του παρελθόντος. Έτσι, που στην τελική ευθεία προς την κάλπη, εκεί προς τα τέλη του Οκτώβρη, ελάχιστοι να ενδιαφέρονται εάν ο Γιώργος Παυλίδης είναι Ξανθιώτης, ο Αρης Γιαννακίδης Κομοτηναίος και ο Χρήστος Τρέλλης από τον Εβρο. Η επιλογή του καθενός να γίνει με κριτήρια πολιτικά, αναπτυξιακά, προσωπικά, ιδιοτελή έστω όπως εξάλλου συμβαίνει σε κάθε εκλογική αναμέτρηση. Όχι όμως τοπικιστικά. Δύσκολο το στοίχημα. Για όλους. Δεν θα είναι εύκολο για τον Γιαννακίδη για παράδειγμα να υποστηρίξει το αίτημα της Καβάλας για τη δημιουργία εφετειακής έδρας, όταν θα πιέζεται από τους κατοίκους του νομού στον οποίο ζει για το αντίθετο. Όταν -ανθρώπινο είναι- ο ίδιος γαλουχήθηκε με τα "καλά και συμφέροντα" του νομού Ροδόπης έτσι όπως διαμορφώθηκαν στο πέρασμα του χρόνου. Εξίσου δύσκολο για τον Παυλίδη θα είναι να υποστηρίξει το δίκαιο αίτημα των νομών Καβάλας-Δράμας περί την εξίσωση των αναπτυξιακών κινήτρων σε όλη την Περιφέρεια, με δεδομένη την πίεση που θα του ασκείται από τους πολίτες του νομού στον οποίο εδρεύει για το αντίθετο.

Μα δε γίνεται αλλιώς. Εκεί που οι διορισμένοι γενικοί γραμματείς, με φωτεινή εξαίρεση τον Μιχάλη Αγγελόπουλο, απέτυχαν, οφείλουν να πετύχουν οι αιρετοί. Η κοινή μοίρα όλων των κατοίκων της Περιφέρειας δεν επιτρέπει ανούσιες ενδοπεριφερειακές κόντρες. Ούτως ή άλλως αυτά που μας ενώνουν είναι πολύ περισσότερα από αυτά που μας χωρίζουν. Η βιομηχανική αποψίλωση των νομών Καβάλας και Δράμας δεν έφερε ούτως ή άλλως την ευημερία στους νομούς της Θράκης, αφού οι περισσότερες μονάδες έχουν στο μεταξύ μεταφερθεί στα Βαλκάνια.

Ο αγώνας δεν θα είναι εύκολος. Δεν ξεπερνιούνται εύκολα βαθιά ριζωμένες πεποιθήσεις δεκαετιών.

Από την άλλη, περίσσια ενέργεια ξοδεύτηκε τόσα χρόνια στη διαχείριση της φτώχειας και της μιζέριας της φτωχής μας περιφέρειας. Είναι καιρός να δοθεί συντονισμένα ο αγώνας για τη δημιουργία πλούτου αρκετού και για τους πέντε νομούς.

Νίκος Σπιτσέρης

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου