Είναι απλό· απλούστατο. Σε μια στοιχειωδώς σοβαρή χώρα τα Μουσικά Σχολεία υπάρχουν και λειτουργούν εφόσον καλύπτουν μια συγκεκριμένη αναγκαιότητα. Εντάσσονται στον συνολικότερο εκπαιδευτικό σχεδιασμό για να καλύψουν συγκεκριμένες ανάγκες της κοινωνίας. Όταν η λειτουργία Μουσικών Σχολείων εντάσσεται σε ένα τέτοιο πλαίσιο αιτήματα σαν και αυτά της αυριανής κινητοποίησης δεν θα μπορούσαν ποτέ να αποτελούν σημείο τριβής. Οι πιστοποιήσεις των αποφοίτων θα ήταν μια αυτονόητη διαδικασία, ενώ δεν θα υπήρχε περίπτωση να παρατηρείται έλλειψη σε καθηγητές μουσικής.
Αλλά εδώ είναι Ελλάδα. Εδώ η λειτουργία των Μουσικών Σχολείων σχεδιάστηκε και εφαρμόστηκε στο ποδάρι. Οι Σύλλογοι Γονέων και οι διευθυντές των σχολείων θέτουν το ζήτημα της κάλυψης των ουκ ολίγων κενών σε καθηγητές μουσικής και απόκριση δεν παίρνουν. Στο μεταξύ, οργιάζουν οι φήμες περί υποβάθμισης ή και κατάργησης των Μουσικών Σχολείων, όπως συνέβη με τα Αθλητικά Γυμνάσια και Λύκεια. Μέσα σε αυτό το κλίμα οι καθηγητές μουσικής, με την αρωγή και των άλλων συναδέλφων τους, κάνουν ακόμα τη δουλειά τους. Μέσα σε αυτό το κλίμα πορεύεται το Μουσικό Σχολείο Καβάλας με οδηγό το μεράκι των εκπαιδευτικών που αρνούνται να τα παρατήσουν, του Συλλόγου Γονέων που βοηθά πάντα όπου και όπως μπορεί και της διεύθυνσης του Σχολείου. Δεν το βάζουν κάτω. Αλλά υπό τέτοιες συνθήκες δεν είναι βέβαιο αν θα τα καταφέρουν.
Νίκος Σπιτσέρης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου