Ζήτημα αξιών

Το παραμύθι ότι «μαζί τα φάγαμε» δεν πείθει ούτε τους εμπνευστές του, αντίθετα οργίζει και δικαίως την πλειοψηφία των πολιτών που δεν πήραν μέρος στο πάρτι της μεταπολίτευσης. Από την άλλη σκηνές από αυτό το απερίγραπτο πάρτι βγαίνουν σε συνέχειες στο φως, με τελευταία την απάτη με τις εικονικές συνταγές, που αποκάλυψαν «Τα Νέα». Απάτη με συνταγές πανάκριβων φαρμάκων και σκευασμάτων που γράφτηκαν και εκτελέστηκαν σε ονόματα νεκρών. Προφανώς η ευθύνη δεν είναι συλλογική. Δεν φταίμε συνολικά ως κοινωνία ούτε για τους επίορκους γιατρούς, ούτε για τα περιβόητα διαπλεκόμενα συμφέροντα, ούτε για τους δημοσιογράφους, που πούλησαν την ψυχή τους στο διάβολο. Η ευθύνη μας έγκειται στις αξίες που διαμορφώσαμε ως κοινωνία τα τελευταία τριάντα χρόνια. Σήμερα, που η κρίση σεργιανάει στους δρόμους, αφήνει απλήρωτους τους υπαλλήλους του ιδιωτικού τομέα, πετσοκόβει τα εισοδήματα των δημοσίων υπαλλήλων και κλείνει το ένα μαγαζί μετά το άλλο, η αγανάκτηση για αυτούς τους γιατρούς είναι καθολική.



Εάν όμως γινόταν να μεταφερθούμε νοητά στις δεκαετίες του ’90 και του 2000, πολλοί από όσους σήμερα θα ζητήσουν χωρίς δεύτερη κουβέντα την παραδειγματική τιμωρία των ενόχων, θα αδιαφορούσαν. Τότε, δεν προείχε η ηθική του πλησίον, αλλά το πορτοφόλι του και μάλιστα χωρίς να νοιάζει τους περισσότερους ο τρόπος που το γέμισε. Μεταξύ του γιατρού –ναι, υπήρχαν πολλοί τέτοιοι- που τιμούσε τον όρκο που είχε δώσει και γι αυτό κυκλοφορούσε με ένα αυτοκίνητο, που μπορεί να κατείχε 20 χρόνια και του γιατρού, που κυκλοφορούσε με το καγιέν, ελάχιστοι έμπαιναν στη διαδικασία να αξιολογήσουν το ήθος και την επιστημονική κατάρτιση ενός εκάστου. Ο μάγκας, ο άρχοντας, ο καραμπουζουκλής ήταν ο ιδιοκτήτης του καγιέν με συνοπτικές διαδικασίες. Ό,τι συνέβαινε δηλαδή με τους δημοσιογράφους, τους εκδότες, τα στελέχη της δημόσιας διοίκησης και άλλους πολλούς.



Εν τέλει, αυτό που πρωτεύει δεν είναι αν θα καταδικαστούν οι γιατροί που έγραφαν συνταγές σε πεθαμένους. Το ζητούμενο είναι αν η κρίση μπορεί να γίνει ο καταλύτης για να αλλάξει το αξιακό μας σύστημα ως κοινωνία. Το αξιακό σύστημα που εξέθρεψε αυτά τα νοσηρά φαινόμενα και για το οποίο αναμφιβόλως φταίμε. Δεν τα φάγαμε μαζί, αλλά όταν βλέπαμε τους άλλους να τρώνε, είτε τους καμαρώναμε, είτε θέλαμε να κάτσουμε μαζί τους στο ίδιο τραπέζι.



Νίκος Σπιτσέρης