Δεν πρόκειται για καινοφανές συμπέρασμα. Χρόνια τώρα οι εμπλεκόμενοι επισημαίνουν την έλλειψη τυποποιητικών μονάδων και δικτύων διανομής τυποποιημένου προϊόντος στο εξωτερικό, με συνέπεια το ελληνικό ελαιόλαδο να πουλιέται χύμα σε άλλες χώρες, οι οποίες το τυποποιούν και το μοσχοπουλούν ως δικό τους σε πολλαπλάσια τιμή. Όχι, δεν είναι ούτε εύκολη, ούτε απλή διαδικασία. Απαιτούνται επενδύσεις, έρευνα αγοράς, διαχείριση του ρίσκου που συνεπάγεται η διάθεση στην αγορά ενός τυποποιημένου προϊόντος με ημερομηνία λήξης. Αλλά από την άλλη, περιθώρια για διαπιστώσεις, ατέρμονες συζητήσεις και συσκέψεις που γίνονται με στόχο την άγρα εντυπώσεων δεν υπάρχουν.
Οι αγρότες αυτής της χρεωκοπημένης χώρας δεν μπορούν πια να εναποθέτουν τις ελπίδες τους σε επιδοτήσεις από τα ταμεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι υποχρεωμένοι να πράξουν ό,τι δεν τόλμησαν επί δεκαετίες υπερασπιζόμενοι τις περιουσίες τους και τη δουλειά τους, που δεν αρχίζει και τελειώνει με το κλάδεμα και την ελαιοσυλλογή. Σήμερα, η τυποποίηση και η διάθεση είναι εξίσου σημαντική, μάλλον σημαντικότερη και από αυτή την ίδια την παραγωγή ενός ανταγωνιστικού προϊόντος. Δυσκολίες υπάρχουν, αλλά υπάρχει και ένα ασύγκριτο πλεονέκτημα. Οι εν δυνάμει πελάτες του σωστά τυποποιημένου και υψηλής ποιότητας ελαιολάδου δεν εξαντλούνται εντός των συνόρων της χρεωκοπημένης χώρας. Βρίσκονται εκεί έξω στις μεγάλες αγορές του κόσμου από την Ευρώπη, ως την Κίνα και την Αμερική και αναζητούν ποιοτικά προϊόντα.
Αυτά τα εκατομμύρια των πελατών είναι απολύτως βέβαιο πως δεν υπάρχει περίπτωση να αγοράσουν λάδι σε τενεκεδάκια.
Νίκος Σπιτσέρης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου