Εξαιρέσεις δεν χωρούν

Οι σκέψεις της διοίκησης του δήμου να προχωρήσει σε μείωση των τιμολογίων ύδρευσης στοχευμένα σε κοινωνικές ομάδες που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη, όπως οι πολύτεκνοι και οι άποροι που είναι εγγεγραμμένοι στις λίστες του Κοινωνικού Παντοπωλείου μπορεί να απηχεί τις καλύτερες των προθέσεων, αλλά επί της ουσίας συνιστά ατόπημα ολκής. Όχι γιατί θέτει –και πολύ σωστά- ως προτεραιότητα την ελάφρυνση των εν λόγω κοινωνικών ομάδων, αλλά γιατί εξαιρεί την πλειοψηφία των καταναλωτών, που έχουν γονατίσει λόγω της αδιέξοδης πολιτικής της λιτότητας, που ασκείται στο όνομα ενός –προτεσταντικής ηθικής και συλλήψεως- δημοσιονομικού εξορθολογισμού. Στις σημερινές συνθήκες, με τα μνημόνια να διαδέχονται το ένα το άλλο, την αγορά να έχει στεγνώσει πλήρως από ρευστό και την ανεργία να χτυπά ταβάνι δεν υπάρχει καταναλωτής που να μην έχει πρόβλημα, εκτός από μια ελάχιστη και ασήμαντη στατιστικά μειοψηφία.



Άρα, η δημοτική Αρχή οφείλει να κάνει το στοιχειώδες. Να προβεί, όπως συνέβη στον δήμο Βόλου, σε μια γενική μείωση των τιμολογίων της ΔΕΥΑΚ κατά 10% φερ’ ειπείν και από κει και πέρα μπορεί κάλλιστα να θέσει σε εφαρμογή και ένα πακέτο ειδικών περαιτέρω ελαφρύνσεων για τους άνεργους, τους πολύτεκνους και όσους είναι εγγεγραμμένοι στις λίστες του Κοινωνικού Παντοπωλείου και της πρόνοιας. Από τη στιγμή που οι δραστικές μειώσεις μισθών του προσωπικού και η επιμήκυνση των τοκοχρεωλυτικών δανείων της ΔΕΥΑΚ το επιτρέπει, όπως το επέτρεψε και στην περίπτωση του Βόλου, η μείωση των τιμολογίων για την ύδρευση επιβάλλεται να έχει γενικό χαρακτήρα.



Όχι μόνο για λόγους ουσίας, αφού στις σημερινές συνθήκες άπαντες έχουν πρόβλημα, αλλά και για λόγους τόνωσης της ψυχολογίας που βρίσκεται στο ναδίρ. Ο δήμος, η τοπική Αρχή, οφείλει να στείλει ένα γενικό μήνυμα αλληλεγγύης και στήριξης των πολιτών, χωρίς υποσημειώσεις και αστερίσκους.



Εξαιρέσεις δεν χωρούν. Άλλωστε, το πρόβλημα του ανέργου είναι μεγαλύτερο, αλλά υπάρχει και το πρόβλημα των πολλών υπαλλήλων του ιδιωτικού τομέα που είναι απλήρωτοι επί μήνες, χωρίς τούτο να καταγράφεται. Το πρόβλημα του πολύτεκνου είναι προτεραιότητα, αλλά υπάρχει και το πρόβλημα του δημοσίου υπαλλήλου, που μετά τις αλλεπάλληλες μειώσεις μισθού αδυνατεί να καλύψει δάνεια που συνάφθηκαν χρόνια πριν με άλλα δεδομένα. Τα προβλήματα όλων αυτών γίνονται χιονοστιβάδα, που παρασέρνει τους εμπόρους, που προσπαθούν με νύχια και δόντια να κρατηθούν. Τι εξαίρεση να γίνει;



Νίκος Σπιτσέρης