Το παράδειγμα

Η υπέρβαση της κρίσης απαιτεί λύσεις πολιτικές στο εσωτερικό και το εξωτερικό. Ρήξεις και ανατροπές. Μια στρατηγική συνολική, που είναι φανερό πως σήμερα δεν διαθέτει ούτε η κυβέρνηση, ούτε η αντιπολίτευση, προκειμένου να τονωθεί κάποια στιγμή πραγματικά η ανάπτυξη. Μα χρειάζεται και επαναστάσεις προσωπικές. Απαιτεί την υιοθέτηση νέων προτύπων, που αντί της ευτελούς προβολής και της κονόμας πάση θυσία, θα προτάσσουν τη δημιουργικότητα και την προσφορά στον πλησίον. Εύκολο δεν είναι, αλλά συμβαίνει όπως δείχνει η περίπτωση του Παναγιώτη Σπυρόπουλου, που από διευθυντής του πρώην υφυπουργού Παιδείας Μάρκου Μπόλαρη βρέθηκε να διδάσκει μαθητές στα Πομακοχώρια της Ξάνθης.



Ο κ. Σωτηρόπουλος, όπως ανέδειξε ρεπορτάζ του «Βήματος της Κυριακής», παραιτήθηκε από το Ινστιτούτο Πολιτιστικής και Εκπαιδευτικής Τεχνολογίας του υπουργείου Παιδείας και τον μισθό των 2.000 ευρώ και έμεινε οικειοθελώς με έναν μισθό 1.100 ευρώ, προτάσσοντας την ανάγκη που ένιωθε να προσφέρει. «Υπήρχε μέσα μου, τονίζει, μια αίσθηση κορεσμού. Ένα επαγγελματικό κλίμα, που συνδέεται με το γραφειοκρατικό ελληνικό σύστημα διοίκησης, δεν με άφηνε να εξελιχθώ, ενώ ο άλλος κορεσμός, αυτός που ήρθε από την επαφή μου με την πολιτική, με οδήγησε σε αυτή την απόφαση. Ένιωθα έντονα μέσα μου ότι κάτι πρέπει να κάνω για όλα αυτά τα παιδιά στα Πομακοχώρια. Άλλωστε βοηθούσα όλο αυτό το διάστημα την Ένωση Τσιγγάνων Γυναικών της Θράκης» σημειώνει.



Πλέον με τα τέσσερα μεταπτυχιακά και το ένα διδακτορικό δεν διδάσκει σε Πανεπιστήμια σε Ελλάδα και Γαλλία, ούτε εκπονεί εκπαιδευτικά προγράμματα για άλλους. Όχι, δεν το ‘κανε από καπρίτσιο, ούτε μόνο εξαιτίας του ενδιαφέροντος που είχε γι αυτά τα παιδιά. Αλλά γιατί όπως το έθεσε ήθελε να απομακρυνθεί από τη βοή και να δοκιμάσει τις δυνάμεις του και την «επιστημονική σκευή» του. Στην πράξη. Στις δύσκολες και οπωσδήποτε πρωτόγνωρες γι αυτόν συνθήκες που επικρατούν στα Πομακοχώρια.



Το παράδειγμα του κ. Σωτηρόπουλου δεν συνιστά εναλλακτική πολιτική επιλογή. Τα αδιέξοδα της χώρας δεν θα ξεπεραστούν αν όλοι οι σύμβουλοι του υπουργείου Παιδείας παραιτηθούν για να διδάξουν σε μειονοτικά σχολεία, ούτε αν ξεσπάσει μια γενικότερη τάση αντικομφορμιστικών επιλογών σε όλους τους τομείς. Μόνο όμως αν όλοι εμείς, τα κύτταρα της ελληνικής κοινωνίας, μπούμε στη διαδικασία να αλλάξουμε πρότυπα και συμπεριφορές μπορεί να υπάρξει ελπίδα. Και ανατροπή.



Νίκος Σπιτσέρης