Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2012

Η ανατροπή του Λιν

Ένας αμερικανοκινέζος ονόματι Τζέρεμυ Λιν, που ήρθε από πουθενά βρίσκεται εδώ και λίγες μέρες στην κορυφή του NBA και του παγκόσμιου αθλητισμού, αποδεικνύοντας πως όλα, μα όλα, είναι δυνατά. Ήδη, ο άσος των «Νιου Γιορκ Νικς» έχει δώσει το όνομά του στην τρέλα που έχει προκληθεί με τα κατορθώματά του: Λινσάνιτυ (Linsanity) είναι η τρέλα με τον Λιν και έχει πάρει απρόβλεπτες διαστάσεις. Αυτός ο περίεργος κομήτης στον πλανήτη του NBA κατάφερε μέσα σε 6 μόλις παιχνίδια να "ζωντανέψει" όλη την οικονομία των «Νικς»: οι τιμές των εισιτηρίων έχουν αυξηθεί, οι πωλήσεις στο on-line store της ομάδας έχουν αυξηθεί κατά 3.000%, τα μεγάλα ασιατικά δίκτυα έχουν βάλει εσπευσμένα παιχνίδια των «Νικς» στο πρόγραμμα τους, το όνoμά του έχει γίνει η 3η δημοφιλέστερη λέξη-αναζήτησης στο "Baidu.com" (το... google της Κίνας), τα tweets με το όνομα του ξεπερνούν αυτά των Λεμπρόν Τζέημς και Μπλέικ Γκρίφιν, ενώ ακόμη κι η μετοχή του "Μάντισον Σκουέαρ Γκάρντεν " έχει ανέβει 10.8%.

Όπως γράφει ο Μάικλ Ρόζενμπεργκ: "O Λιν ήρθε από το πουθενά σε μια λίγκα, που κανείς δεν έρχεται από το πουθενά». Δεν έγινε ποτέ ντραφτ. Δεν πήρε καν αθλητική υποτροφία για να πάει σε κολέγιο. Φοίτησε στο Χάρβαρντ, από όπου είχε "βγει" τελευταία φορά παίκτης ΝΒΑ πριν πέντε δεκαετίες. Πριν αρχίσει η "Λινσάνιτυ" είχε σκοράρει 38 πόντους σε 9 παιχνίδια. Οι «Νικς» μετρούσαν 11 ήττες σε 13 ήττες. Μέχρι να υπογράψει εγγυημένο συμβόλαιο (800.000 δολαρίων) κοιμόταν στο σπίτι του αδερφού του. Πριν το παιχνίδι που τα άλλαξε όλα (με τους «Νετς»), ο αδερφός του δεν είχε χώρο στο σπίτι κι έτσι ο Λιν αναγκάστηκε να τη... βγάλει στον καναπέ του συμπαίκτη του Λάντρυ Φιλντς. Μα στα τελευταία πέντε ματς, τα πρώτα που ξεκίνησε βασικός, έχει πετύχει 136 πόντους. Τους περισσότερους από κάθε άλλον παίκτη στην ιστορία από την ένωση του ΝΒΑ με το ΑΒΑ.

Όμορφη ιστορία για κινηματογράφο και ήδη στο Χόλυγουντ ψάχνονται. Μα, όμορφη και για τούτο τον τόπο και τους ανθρώπους του που έχουν χάσει δικαίως το κέφι τους. Τα όνειρά τους. Τη μαγκιά τους. Ε, λοιπόν όσο και αν γελοιοποιούνται οι καραγκιόζηδες που εμείς επιλέξαμε για πολιτικούς και όσο και αν οι συντηρητικές ύαινες που ξεσκίζουν τα ιμάτια της Ενωμένης Ευρώπης διψούν για αίμα, πάντα θα υπάρχει περιθώριο για μια ανατροπή. Για κάποιον Λιν, ικανό να πεταχτεί από το πουθενά και να αλλάξει τις ισορροπίες.

Νίκος Σπιτσέρης

1 σχόλιο:

  1. Ευτυχώς που υπάρχει και αυτή η κοινωνική ασφαλιστική δικλείδα για να λέμε με βεβαιότητα ότι η ελπίδα πάντοτε πεθαίνει τελευταία. Δηλαδή για την ακρίβεια δεν πεθαίνει Ποτέ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή