Το πάρτυ τέλειωσε

Εδώ που φτάσαμε μία επιλογή μας μένει. Να τα αλλάξουμε όλα. Όχι μόνο την ντροπιαστική σύμβαση του μνημονίου, που επιβάλλεται να επαναδιαπραγματευτούμε αγωνιζόμενοι από κοινού με συμμάχους που υπάρχουν μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και όχι μόνο στον νότο, αλλά και μέσα στη Γερμανία, αλλά και το πελατειακό κράτος των ραγιάδων και των κοτζαμπάσηδων, που πια επιβάλλεται να αλλάξει εκ βάθρων. Να επανιδρυθεί σε υγιείς βάσεις. Διότι το σημερινό αδιέξοδο δεν δημιουργήθηκε μόνο εξαιτίας της διεθνούς κρίσης και της δράσης των διεθνών κοράκων του ξεσαλωμένου χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου. Πρώτα και κύρια φταίει το πελατειακό κράτος που εγκαθιδρύθηκε στη χώρα μεταπολιτευτικά. Φταίνε αυτοί, που αφού έβαλαν στρατιές οπαδών από πόρτες και παράθυρα και δημιούργησαν έναν δημόσιο τομέα φαύλο, σπάταλο, διεφθαρμένο και αναποτελεσματικό, τώρα ψάχνουν να βρουν τρόπο να αμπαλάρουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τις απολύσεις χιλιάδων ανθρώπων εις το όνομα του εθνικού συμφέροντος.

Φταίνε αυτοί που έκαναν επάγγελμα την πολιτική και άμα τη εκλογή τους με τις δικές μας ψήφους έπραξαν αυτό για το οποίο εξελέγησαν. Βόλεψαν και βολεύτηκαν. Έφαγαν και ήπιαν, δίνοντας μερίδιο και στους γύρω τους. Όχι, δεν ήταν πολιτικές παρέες με κοινές αντιλήψεις περί την πολιτική, δηλαδή τη διαδικασία επίλυσης των προβλημάτων των πολιτών, αλλά μπουλούκια αποφασισμένα να λεηλατήσουν. Όχι μόνο στην κεντρική πολιτική σκηνή, αλλά και στην αυτοδιοίκηση. Δεν είναι τυχαία η υπερβολή στις αργομισθίες. Ούτε η αναποτελεσματικότητα των μηχανισμών διοίκησης. Είναι προϊόν μιας διαδικασίας που ξεκινά από τον τρόπο εκλογής των αιρετών σε όλα τα επίπεδα. Στις εθνικές εκλογές με τον δεσποτικό ρόλο των δυο κομμάτων-φυλών και στην αυτοδιοίκηση με τις κομματικές παρέες.

Μόνο που το πάρτυ τέλειωσε. Μαζί με το πολιτικό σύστημα χρεοκόπησε και η χώρα. Τώρα πια δεν αρκεί να αλλάξουμε πρωταγωνιστές, αλλά δομές. Τις διαδικασίες εκείνες που δημιούργησαν αυτούς τους Φρανκεστάιν της πολιτικής κατά παραγγελία μας. Μόνο που οι ατομικές παραγγελιές ήταν πολλές και αντικρουόμενες και η τερατογένεση μαθηματικώς βέβαιη.

Η αρχή μπορεί να γίνει από τις επόμενες γενικές εκλογές σε επίπεδο συσχετισμών. Μα τούτο δεν αρκεί. Οι δομές πρέπει να αλλάξουν. Ο τρόπος εκλογής βουλευτών και λειτουργίας της Βουλής. Η θέσπιση ενός άλλου εκλογικού συστήματος και σε εθνικό και σε τοπικό επίπεδο. Η πρόταση του πολύπειρου τέως υπερνομάρχη Κώστα Τάτση περί την επιλογή του δημάρχου χωριστά σε σχέση με το δημοτικό συμβούλιο και με απλή αναλογική είναι μια καλή αρχή.

Νίκος Σπιτσέρης