Κακές κουβέντες

Τώρα που περιθώρια εφησυχασμού δεν υπάρχουν. Τώρα, που τα δυο μεγάλα κόμματα είναι πεσμένα στο καναβάτσο και είναι η μεγάλη ευκαιρία αναδιαμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού σε νέες, υγιείς βάσεις, η μεγαλύτερη παγίδα που ελλοχεύει είναι αυτή της ισοπεδωτικής προσέγγισης των πάντων. Αυτής της φασιστικής στον πυρήνα της λογικής που θεωρεί κάθε άνθρωπο που ασχολείται με την πολιτική εκ προοιμίου λαμόγιο. Το πρόβλημα δεν αφορά μόνο την πολιτική, ούτε περιορίζεται μόνο σε αυτήν. Είναι γενικευμένο.

Το Νοσοκομείο Καβάλας είναι ένα καλό νοσοκομείο, στεγάζεται σε ένα ολοκαίνουργιο κτίριο, διαθέτει υψηλού επιπέδου ιατρικό προσωπικό κι όμως δύσκολα ακούς μια καλή κουβέντα. Χιλιάδες άνθρωποι εγχειρίζονται, θεραπεύονται, διατηρούν τη μοναδική σχέση γιατρού-ασθενούς, αλλά με κάθε ευκαιρία θα ακούσεις και μια κακή κουβέντα για το Νοσοκομείο και τις παρεχόμενες υπηρεσίες. Εξίσου ισοπεδωτικά είναι τα σχόλια για τούτη την πανέμορφη πόλη. Τα τελευταία 25 χρόνια ακούς ότι είναι ξενέρωτη, «πεθαμένη», δεν έχει πού να πας κι ας είναι μια κούκλα με ένα σωρό επιλογές. Την εποχή του «Παλιού Ωδείου» έρχονταν κόσμος από τις γύρω πόλεις για να παρακολουθήσει τις συναυλίες σε κείνον τον μοναδικό χώρο, μα στην Καβάλα η συζήτηση αφορούσε το ύψος του εισιτηρίου.

Δεν έχουμε όμως την πολυτέλεια ούτε για γκρίνιες, ούτε για ομφαλοσκοπήσεις. Οφείλουμε να προχωρήσουμε και για να το πράξουμε πρέπει να πάψουμε να δηλητηριάζουμε τον δημόσιο διάλογο γενικώς και αορίστως. Τα λαμόγια και τα τρωκτικά της πολιτικής πρέπει να γυρίσουν στις τρύπες τους, αλλά με τη γνώση της αξίας των δημοκρατικών θεσμών. Όχι με την απαξίωσή τους. Το πάρτυ με τους επίορκους γιατρούς που τα παίρνουν είτε σε φακελάκι, είτε μέσω φαρμακευτικών εταιριών πρέπει να τελειώσει οριστικά, αλλά με τη γνώση ότι το Νοσοκομείο Καβάλας, όπως και το Εθνικό Σύστημα Υγείας πρέπει να διαφυλαχθούν ως κόρη οφθαλμού. Η Καβάλα δεν είναι μόνο μια πόλη χαμένων ευκαιριών με κάτι ντεμέκ τυπάκια που κυκλοφορούν με το φρύδι υψωμένο κι ας μην έχουν τίποτα να πουν. Παραμένει μια όμορφη πόλη, με μεγάλες δυνατότητες, που γίνονται ακόμα μεγαλύτερες λόγω της γειτνίασης με τα αναπτυσσόμενα κράτη της Βαλκανικής.

Η επανεκκίνηση που έχει ανάγκη ετούτος ο τόπος δεν μπορεί να γίνει μόνο πάνω στα συντρίμμια. Υπάρχουν και ντουβάρια γερά που πατούν σε γερά θεμέλια και μπαξέδες με αρωματικά τριαντάφυλλα. Μην το ξεχνάμε.

Νίκος Σπιτσέρης