Με το δάχτυλο στην περόνη

Όταν το ζητούμενο δεν είναι η εξόντωση του οφειλέτη, αλλά η αποπληρωμή των δανεικών, το κυρίαρχο δεν είναι το ύψος της δόσης που θα καταβάλλεται, αλλά η συνεχής ροή χρημάτων προς τον δανειστή, που δικαίως ζητά τα χρήματά του. Έτσι συμβαίνει ανέκαθεν και στις καθημερινές συναλλαγές φυσικών προσώπων, έτσι συμβαίνει και στις δοσοληψίες μεταξύ οφειλετών και τραπεζών. Οι πιστωτές ασκούν πιέσεις, οι οφειλέτες προβάλλουν την αδυναμία ανταπόκρισής τους στους όρους του δανεισμού για μια σειρά λόγους, όπως για παράδειγμα το γεγονός ότι στο μεταξύ έμειναν άνεργοι ή έπεσε σημαντικά ο κύκλος εργασιών του μαγαζιού και ακολουθεί νέος διακανονισμός. Μία είναι η «κόκκινη γραμμή» για τον πιστωτή: Η τακτική καταβολή των νέων μικρότερων δόσεων, προκειμένου η «μηχανή» να συνεχίζει να κινείται. Όλα τούτα δεν ισχύουν μόνον όταν στόχος του πιστωτή δεν είναι η καταβολή των οφειλομένων, αλλά η εξόντωση του πιστωτή. Όταν ο πραγματικός στόχος είναι να βάλει στο χέρι τα υποθηκευμένα περιουσιακά στοιχεία του οφειλέτη.

Βάσει της πρώτης λογικής, αυτής της αποπληρωμής των οφειλομένων δίχως την εξόντωση του οφειλέτη ψηφίστηκε ο Νόμος 4038 που δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ στις 2/2/2012, που προβλέπει την ευνοϊκή ρύθμιση ληξιπρόθεσμων οφειλών προς το δημόσιο. Δεδομένου του απόλυτου οικονομικού αδιεξόδου, ο νόμος προβλέπει την αποπληρωμή των οφειλομένων φυσικών προσώπων και επιχειρήσεων σε 60 δόσεις, με κατώτατη δόση το ποσό των 100 ευρώ υπό προϋποθέσεις. Ο στόχος ήταν ξεκάθαρος. Η εισροή ρευστού στα στεγνά κρατικά ταμεία από οφειλέτες που αντικειμενικά αδυνατούσαν να ανταποκριθούν στις υφιστάμενες συμφωνίες και συνάμα μια σημαντική ανάσα για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις που ασφυκτιούν ακόμα και όταν έχουν προοπτικές λόγω του δυσμενέστατου κλίματος στην οικονομία. Λόγω της δραματικής πτώσης του τζίρου δίχως δική τους υπαιτιότητα.

Κι όμως αυτή η επιβεβλημένη ως εκ των ων ουκ άνευ νομοθετική πρωτοβουλία τορπιλίστηκε αιφνιδιαστικά κατ’ εντολήν της τρόικας όπως λέγεται. Η κίνηση αυτή μπορεί να γίνει μια πραγματικά «κόκκινη γραμμή» για την Ελλάδα, που αν και στο χείλος του γκρεμού κρατά στο χέρι το «ατού» της χρεοκοπίας. Εάν, όπως όλα δείχνουν, ο στόχος της τρόικας δεν είναι ο εξορθολογισμός των οικονομικών και η ρύθμιση των οφειλομένων, αλλά η καταστροφή της χώρας και των κατοίκων της, άλλο δεν απομένει από το να απασφαλίσουμε την περόνη, απειλώντας με ολοκαύτωμα.

Εάν τολμούν ας το ρισκάρουν.

Νίκος Σπιτσέρης