Γραφεία Τύπου

Το ζήτημα του τρόπου λειτουργίας του γραφείου Τύπου της Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης που θέτει ο περιφερειακός σύμβουλος της παράταξης «Αριστερή Οικολογική Κίνηση» Τάκης Χαρίτου δεν αφορά μόνο την ηγεσία της Περιφέρειας, αλλά συνολικά τους οργανισμούς αυτοδιοίκησης και των δύο βαθμίδων σε όλη τη χώρα. Κατά μία εντελώς περίεργη και αδικαιολόγητη νοοτροπία, τα γραφεία Τύπου των οργανισμών αυτοδιοίκησης είναι ο προσωπικός προπαγανδιστικός μηχανισμός του εκάστοτε δημάρχου, περιφερειάρχη και την εποχή πριν τον Καλλικράτη, νομάρχη.

Πληρώνονται όμως για να κάνουν μια άλλη δουλειά. Να αντιμετωπίζουν εγκαίρως την παραπληροφόρηση σε ζητήματα της περιφέρειας ή του δήμου όχι όμως με τη ιδιότητα του μυστικοσυμβούλου του εκάστοτε επικεφαλής, αλλά με μια ευρύτητα, που δεν είναι δυνατόν να αποκλείει τους εκπροσώπους των άλλων παρατάξεων. Σε ό,τι αφορά μια περιοχή σαν τη δική μας, πέραν της διεκπεραίωσης των τρεχόντων ζητημάτων, τα γραφεία Τύπου μπορούν και οφείλουν να ανοίγουν διαύλους επικοινωνίας με μέσα ενημέρωσης γειτονικών χωρών, με στόχο την τόνωση του τουρισμού και γενικότερα της ανάπτυξης. Να αναπτύσσουν πρωτοβουλίες σε αυτούς τους τομείς, σε αγαστή συνεργασία πάντα με την εκάστοτε δημοτική ή περιφερειακή Αρχή. Όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι το γραφείο Τύπου θα κάνει αντιπολίτευση στον εκάστοτε περιφερειάρχη ή δήμαρχο. Σαφώς και όχι. Άλλο πράγμα όμως είναι η συνεργασία στο πλαίσιο του θεσμοθετημένου ρόλου τους με στόχο την προστασία των συμφερόντων του δήμου ή της περιφέρειας και άλλο πράγμα είναι να λειτουργούν και να αντιμετωπίζονται ως προσωπικός προπαγανδιστικός μηχανισμός.

Η ουσία του προβλήματος αφορά τα κενά στο θεσμικό πλαίσιο. Αντί ο ρόλος και η λειτουργία ενός γραφείου Τύπου να ορίζεται πολύ συγκεκριμένα και η επιλογή να γίνεται με τη δέουσα διαφάνεια, ο εκάστοτε «άρχοντας» της αυτοδιοίκησης ξεπερνά με διάφορα τερτίπια τα όποια εμπόδια θεσμικής φύσεως και προβαίνει στην πρόσληψη αυτού που θεωρεί ότι θα τον βοηθήσει να επανεκλεγεί δια της προπαγάνδας. Αφού τα καταφέρει, του δίνει κι ένα θυμιατό και απαιτεί να του φιλοτεχνεί τη δημόσια εικόνα του νυχθημερόν.

Πρακτική που επιτείνει περαιτέρω τα φαινόμενα αλαζονείας και αμετροέπειας δημάρχων και περιφερειαρχών, που τείνουν να λάβουν χαρακτηριστικά επιδημίας ανεξέλεγκτης. Μα και φορτώνει με ένα ακόμα περιττό κονδύλι, τους ήδη επιβαρημένους προϋπολογισμούς, γεγονός που προκαλεί τους δικαίως εξοργισμένους πολίτες. Όχι τόσο για το κονδύλι. Όσο για τους λόγους για τους οποίους κατασπαταλείται.

Νίκος Σπιτσέρης