Δεν υπάρχει χώρα

Το ρεσιτάλ αναλγησίας κατά των αναπήρων, που για πρώτη φορά μετά από 27 χρόνια κινδυνεύουν να μην πάνε κατασκήνωση στη χώρα που υπερήφανη ασχολείται με το πανηγύρι των «Special Olympics» δεν αφήνει κανένα περιθώριο για αισιοδοξία. Είναι πια δεδομένο και επιβεβαιωμένο πολλαπλώς: Δεν υπάρχει χώρα. Ετούτος ο βαριά άρρωστος οργανισμός, που έχει αφεθεί έρμαιο στις διαθέσεις των σαλτιμπάγκων που κάνουν πολιτική καριέρα, δεν είναι ικανός για τα στοιχειώδη. Παραπέμπει στο εντελώς ακραίο παράδειγμα του τυχοδιώκτη γονιού, που είναι ικανός να διαθέσει τα λίγα χρήματα που του απόμειναν για να νοικιάσει ρούχα για ένα κοσμικό πανηγυράκι όπου είναι προσκεκλημένος, αδιαφορώντας για τα παιδιά του που υποφέρουν. Τόσο ακραία είναι η συμπεριφορά της ελληνικής Πολιτείας έναντι των αναπήρων, που αγωνιούν για την πραγματοποίηση του φετινού κατασκηνωτικού προγράμματος. Ξοδεύονται εκατομμύρια ευρώ για τη διοργάνωση των «Special Olympics», ενώ το κατασκηνωτικό πρόγραμμα 3.000 ανθρώπων είναι στον αέρα.

Όπως επισημαίνει η Πανελλήνια Ομοσπονδία Γονέων και Κηδεμόνων Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες σε επιστολή – τελεσίγραφο προς την κυβέρνηση μέσω του συγκεκριμένου προγράμματος, 3.000 άτομα με κάθε μορφής αναπηρία, εκ των οποίων 500 που διαβιούν σε ιδρύματα και δομές κλειστής περίθαλψης και φροντίδας, για 15 ημέρες απο-ιδρυματοποιούνται και πάνω από 2.500 παιδιά και ενήλικοι νέοι με αναπηρία, απολαμβάνουν το αγαθό της αναψυχής και της ψυχαγωγίας, ως ίσοι μεταξύ ίσων, με τους άλλους νέους της χώρας. Παράλληλα, 3.000 οικογένειες αυτών των αναπήρων νέων, που για 350 ημέρες το χρόνο αγόγγυστα υπηρετούν αυτά τα παιδιά, βρίσκουν την ευκαιρία να ανασάνουν, να ανασάνουν βαθιά, να ζήσουν όπως οι άλλοι γονείς αυτού του τόπου, απολαμβάνοντας λίγες ημέρες χαλάρωσης.

Μόνο που αυτή η ανάσα των ανθρώπων αυτών που επί 350 μέρες αυτές αγόγγυστα υπηρετούν αυτά τα παιδιά δεν βγαίνει φωτογραφία. Δεν προσφέρεται για το διαφημιστικό υλικό των υποψηφίων που στις επόμενες εκλογές θα πεταχτεί και πάλι σωρηδόν καταγής προκαλώντας ασυστόλως τους πολίτες που υποφέρουν. Δεν γράφει στο γυαλί. Ομοίως και η ανείπωτη χαρά των αναπήρων που χρόνια τώρα απολαμβάνουν το δικαίωμά τους στη χαρά και την ψυχαγωγία έστω και για αυτές τις 15 μέρες. Δεν πουλάει.

Εν αντιθέσει με το πανηγύρι των «Special Olympics» που έχει τις κατάλληλες διαστάσεις για το σελοφάν, που τυλίγει τα τηλεοπτικά και τα πολιτικά σκατά, που μας σερβίρουν καθημερινά.

Νίκος Σπιτσέρης