Διάλογος κωφών

Δεν είναι πρόβλημα ότι η σύναψη δανείου ύψους 3 εκατομμυρίων ευρώ για τις ανάγκες του δήμου Καβάλας εγκρίθηκε μόνον με τις ψήφους της παράταξης της πλειοψηφίας. Ούτε η «κόκκινη γραμμή», που έχει χαράξει ο τέως δήμαρχος Ελευθερούπολης και επικεφαλής της παράταξης της μειοψηφίας στο δημοτικό συμβούλιο Παγγαίου Γιάννης Φιλόσογλου στη σύναψη δανείου, που προγραμματίζει η διοίκηση του δήμου Παγγαίου για την κάλυψη οφειλών, που θέτουν σε κίνδυνο ακόμα και δημοτική περιουσία μέσω αγωγών και πλειστηριασμών. Το πρόβλημα είναι ότι και στη μία και στην άλλη περίπτωση οι παρατάξεις και οι δημοτικοί σύμβουλοι δεν αίρονται στο ύψος των περιστάσεων. Δεν καθορίζουν τη στάση τους με κύριο γνώμονα τις ανάγκες του δήμου, αλλά βάσει μιας ξεπερασμένης αντίληψης περί την αντιπολιτευτική λειτουργία, που αποφεύγει πάση θυσία τη συνεννόηση. Ή την ταύτιση όπως εννοούν στα Δημοτικά Συμβούλια συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης, προκειμένου να μην αποδυναμώνεται ή ακυρώνεται ο αντιπολιτευτικός λόγος της αντιπολίτευσης.

Είναι μαθηματικώς βέβαιο, αν και πολιτική με υποθέσεις δεν γίνεται, ότι εάν το αποτέλεσμα ήταν αντίστροφο και αντί της επικράτησης του Σιμιτσή στον δήμο Καβάλας και του Ξουλόγη στον δήμο Παγγαίου, κέρδιζαν τις εκλογές οι Θόδωρος Καλλιοντζής στην Καβάλα και Γιάννης Φιλόσογλου στο Παγγαίο το ίδιο έργο θα παιζόταν πιθανότατα με τους ίδιους πρωταγωνιστές σε ρόλους αντίστροφους. Τότε, θα ήταν ο Καλλιοντζής που θα εισηγούνταν τη σύναψη δανείου για την κάλυψη των συσσωρευμένων οφειλών των δύο πρώην δήμων, που συναποτελούν τον Καλλικρατικό δήμο Καβάλας προς εργολάβους και προμηθευτές με τον Σιμιτσή να καταψηφίζει προβάλλοντας την ανάγκη εξεύρεσης οικονομικών πόρων με άλλον τρόπο. Ομοίως και στο Παγγαίο, ο Φιλόσογλου θα εισηγούνταν το δάνειο προβάλλοντας την ανάγκη συνεννόησης και σύμπνοιας που πρέπει να πρυτανεύει στην αυτοδιοίκηση, με τον Ξουλόγη σε κόντρα ρόλο να τον εγκαλεί για υποθήκευση του μέλλοντος του δήμου και των δημοτών του ελαφρά τη καρδία.

Πρόκειται για το ίδιο έργο που παίζεται ξανά και ξανά με τους εκάστοτε πρωταγωνιστές της αυτοδιοίκησης να βολεύονται σε αυτούς τους ξεκάθαρους κόντρα ρόλους όχι με βάση τη λογική και τις ανάγκες του τόπου, αλλά με βάση τα στερεότυπα περί την άσκηση της αντιπολίτευσης. Ανταποκρινόμενοι εν τέλει στις διαθέσεις των δημοτών και ψηφοφόρων τους, που βλέπουν το έργο που ανταποκρίνεται στο γούστο και τις απαιτήσεις τους.

Νίκος Σπιτσέρης