"Αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι"

Οι «αγανακτισμένοι» της πλατείας του Καπνεργάτη ανάρτησαν πανό με το ναζιστικής έμπνευσης σύνθημα «Αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι». Σύνθημα, που ομοίως με τα άλλα δημοφιλέστατα στις ημέρες μας συνθήματα «Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι» και «Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι» στηρίζεται στη χιτλερική αντίληψη περί συλλογικής ευθύνης. Με την ίδια λογική και την ίδια άνεση που οι ναζί έστηναν στον τοίχο και εκτελούσαν εκατό Έλληνες για ένα σαμποτάζ ή μια επίθεση που τους είχε κοστίσει, οι «αγανακτισμένοι» της πλατείας έκλεισαν τους λογαριασμούς τους με όλους τους δημοσιογράφους και τα ΜΜΕ συλλήβδην. Ισοπεδωτικά. Φασιστικά. Με την ίδια ακριβώς λογική του κράτους του Ισραήλ, που κρατά φυλακισμένους ενάμισι εκατομμύριο Παλαιστίνιους στη Λωρίδα της Γάζας και της Αμερικής με τα εμπάργκο κατά της Κούβας και του Ιράκ.

Ολόκληρο το σύνθημα έχει ως εξής: «ΜΜΕ Εξαπατούν, προβοκάρουν, παραπληροφορούν με την συνδρομή του κράτους. Αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι». Πρόκειται για την πρακτική εφαρμογή της επινόησης του Γιουνγκ περί «συλλογικού υποσυνείδητου» που δεν είχε αποδέκτη μόνο τους εθνικοσοσιαλιστές αλλά εφαρμόστηκε και εφαρμόζεται ευρέως. Αυτή η ισοπεδωτική προσέγγιση των πραγμάτων δεν είναι μόνο ναζιστική, αλλά και πέρα για πέρα αποπροσανατολιστική, αφού το μελάνι που απλώνει αδιακρίτως καλύπτει εν τέλει αποτελεσματικά αυτό που υποτίθεται ότι πολεμά. Διότι εάν αντί να μπεις στη βάσανο του διαχωρισμού μεταξύ των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας και των δημοσιογράφων που προσπαθούν να παίξουν συνειδητά τον ρόλο τους και των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας και των δημοσιογράφων που γίνονται με εξαιρετική ευκολία βαποράκια ειδήσεων της Αστυνομίας, του κράτους ή ισχυρών ιδιωτικών πατρώνων, τότε άθελά σου συμβάλλεις στην απόκρυψη του ρόλου αυτού που υποτίθεται ότι καταγγέλλεις.

Πρόκειται για την ίδια παγίδα στην οποία ευχαρίστως έπεσαν οι «αγανακτισμένοι» μουντζώνοντας αδιακρίτως τη Βουλή και τους βουλευτές. Όταν όμως αντί του εντοπισμού του πολύ συγκεκριμένου διεφθαρμένου βουλευτή, δημοσιογράφου, αστυνομικού, γιατρού ή δημοσίου υπαλλήλου εξακοντίζεις μια κατηγορία γενικώς αορίστως και αδιακρίτως, προσφέρεις διαφυγή στον διεφθαρμένο. Δεν έχει πια για τίποτα να απολογηθεί. Αφού το πρόβλημα δεν είναι προσωπικό αλλά κλαδικό, δεν έχει πια να δώσει εξηγήσεις σε κανέναν. Δεν φταίει αυτός, αλλά η δουλειά που επέλεξε ή έτυχε να κάνει.

Θα ήταν όμως πέρα για πέρα άδικο και εξίσου φασιστικό στη σύλληψή του να κατηγορήσει κανείς αδιακρίτως όλους τους «αγανακτισμένους» της πλατείας για το συγκεκριμένο πανό. Ναι μεν αναρτήθηκε, αλλά προηγήθηκε διάλογος και έντονη αντιπαράθεση που κράτησε γύρω στις δύο ώρες. Οι λαϊκίστικες φωνές υπερίσχυσαν, αλλά αντίθετη άποψη υπήρξε και υπάρχει και θα κρίνει πολλά σε τούτη την υπόθεση. Το κίνημα των «αγανακτισμένων» εμπεριέχει πολλές ετερόκλητες τάσεις και απόψεις, που μπορούν να το στρέψουν προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση.

Ίδωμεν.

Νίκος Σπιτσέρης