Ισως το πιο τρομακτικό από όλα είναι ερωτήσεις του τύπου "γιατί λειτουργούσε η τράπεζα στο κέντρο, όταν ήταν γνωστό ότι θα περάσει η πορεία" και "αυτοί (σ.σ. τα θύματα) γιατί κατέβηκαν στη δουλειά και δεν πήραν μέρος στην απεργία". Μέσα σε όλη ετούτη την παραζάλη και το απόλυτο ιδεολογικό και πολιτικό κενό έχουν λησμονηθεί τα αυτονόητα. Όπως το δικαίωμα να ξυπνάς το πρωί, να πηγαίνεις στη δουλειά, να σχολάς και να γυρίζεις στο σπίτι. Να πίνεις ένα ουζάκι, μια μπύρα με λίγους καλούς φίλους. Να γεννάς και να μεγαλώνεις παιδιά. Είναι καιρός να ειπωθούν όλα από την αρχή γιατί κάποιοι "αντιεξουσιαστές" του γλυκού νερού και κάποιοι ξεμωραμένοι επαγγελματίες αριστεροί προκαλούν τη νοημοσύνη μας. Ε, λοιπόν δεν είναι λίγο να ξυπνάς το πρωί, είτε χαμογελώντας στο πρώτο φως μιας καλοκαιρινής αυγής, είτε βλαστημώντας γιατί είσαι υποχρεωμένος να πας αξημέρωτα στη δουλειά. Δεν είναι λίγο να έχεις μια δουλειά και να αγωνίζεσαι για το μεροκάματο. Αλλοτε βρίζοντας τη μοίρα σου και άλλοτε υπερήφανος για τη συμμετοχή σου στην κοινωνία από το μετερίζι που διάλεξες ή έτυχε να διαλέξεις. Δεν είναι λίγο η ελευθερία λόγου, η ελευθερία του Τύπου. Είναι σπουδαίο και ανεπανάληπτο να ανταμώνουν δυο κορμιά και να φέρνουν στον κόσμο μια καινούργια ζωή. Είναι συνταρακτική, ανεπανάληπτη, ασύλληπτης ομορφιάς η στιγμή της γέννησης ενός παιδιού. Το μεγάλωμά του. Τα πρώτα του αβέβαια βήματα προς το μέλλον. Η απορία και ο θαυμασμός με την οποία εξερευνά καθημερινά τον κόσμο γύρω του.
Όλα τούτα δε σημαίνουν πως όλα είναι καλώς καμωμένα. Πως πρέπει να κάτσουμε στ' αυγά μας και να διαφυλάξουμε τα κεκτημένα μας. Αλλωστε, οι νεοφιλελεύθερες συνταγές που ακολουθούνται σαν ευαγγέλιο στην Ευρωπαϊκή Ενωση αμφισβητούν πολλά από αυτά τα σπουδαία καθημερινά πράγματα. Αμφισβητούν ευθέως το δικαίωμα στη δουλειά. Το δικαίωμα σε μια αξιοπρεπή ζωή.
Δεν είναι όλα καλώς καμωμένα. Η δημοκρατία μας γέμισε πληγές, που τα τελευταία χρόνια κακοφόρμισαν. Σάπισαν. Βρωμάνε. Η απάντηση όμως δε βρίσκεται έξω από τους δημοκρατικούς θεσμούς. Ούτε στο γενικευμένο μίσος κατά των "ψηφολάγνων". Οι νέες απαντήσεις και νέες λύσεις που πρέπει να δοθούν στα σύνθετα προβλήματα των καιρών προϋποθέτουν θεμελιώδεις αρχές όπως η αγάπη προς τον πλησίον. Ο σεβασμός στο δικαίωμά του να λέει και να πράττει κανείς ό,τι η συνείδησή του υπαγορεύει. Ο αυτονόητος σεβασμός και η θωράκιση των δημοκρατικών θεσμών.
Νίκος Σπιτσέρης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου