Όταν αρρωσταίνεις πας στο γιατρό και μάλιστα στον ειδικό. Είναι στοιχειώδες. Δεν πας σε ωτορινολαρυγγολόγο εάν αντιμετωπίζεις πρόβλημα με το δεξί γόνατο, ούτε επισκέπτεσαι καρδιολόγο για ένα πρόβλημα του πεπτικού συστήματος. Όχι πως δεν γίνονται λάθη. Σε τούτη την περίπτωση ο γιατρός που θα αντιληφθεί ότι το πρόβλημα δεν ανήκει στην ειδικότητά του, θα προτείνει στον ασθενή να επισκεφθεί τον ειδικό. Εκτός εάν είναι απατεώνας ολκής. Εκτός αν το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να εισπράξει τα χρήματα για την επίσκεψη. Περιπτώσεις γιατρών, που βγάζουν κατά κανόνα την ίδια γνωμάτευση και χορηγούν με καρμπόν την ίδια συνταγή δεν έχουν καταγραφεί στα χρονικά. Είναι απλά αδιανόητο να χορηγεί κανείς τα ίδια φάρμακα για το εγκεφαλικό, τη γρίπη, το αλτσχάιμερ και την αλλεργική ρινίτιδα. Δεν γίνεται.
Αυτό ζούμε σε τούτους τους χαλεπούς καιρούς με τους "αλμπάνηδες" γιατρούς του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και τους κολαούζους τους σε όλους τους χώρους: της δημοσιογραφίας και της πολιτικής. Μας είπαν πως για όλα φταίει η ανικανότητα των κυβερνήσεων των τελευταίων δεκαετιών. Το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα που στηρίξαμε και ανεχθήκαμε. Η κακοδιαχείριση. Η υπερδιόγκωση του δημόσιου τομέα. Οι περισσότεροι δεν μίλησαν γιατί ήξεραν πως έτσι έχουν τα πράγματα. Ήξεραν πως κάποια στιγμή θα σκάσει η φούσκα της υπερκατανάλωσης αυτού του στρεβλά αναπτυγμένου καπιταλισμού, που εφαρμόστηκε στην ταλαίπωρη χώρα. Όταν ακούσαμε πως η συνταγή περιλαμβάνει απολύσεις, μειώσεις μισθών, συμμάζεμα του σπάταλου και φαύλου δημόσιου τομέα αντιδράσαμε. Αλλά οι περισσότεροι είπαν πως είναι πια καιρός να συμμαζευτούμε και να νοικοκυρευτούμε ως χώρα.
Ωσπου, οι ίδιοι γιατροί, με τις ίδιες επαγγελματικές στολές άρχισαν να βγάζουν δεκάδες αντίτυπα των πορισμάτων και συμπερασμάτων τους για την Ελλάδα, καθώς και της συνταγής για την αντιμετώπιση του προβλήματος και να τα μοιράζουν με την ίδια σοβαρότητα δεξιά και αριστερά. Στην Ισπανία, την Πορτογαλία, την Αγγλία, τη Γερμανία, τη Δανία.
Πείθοντας και τους πλέον εύπιστους ότι το παιχνίδι όχι μόνο είναι στημένο, αλλά τούτο γίνεται με την κυνικότητα αυτού που δεν έχει απολύτως κανένα λόγο να κρυφτεί. Τουναντίον κάνει συνειδητά επίδειξη δύναμης. Με την ίδια άνεση που έπαιξαν το παιχνίδι της υπερκατανάλωσης του άυλου χρήματος, παίζουν το παιχνίδι του δημοσιονομικού εξορθολογισμού πάση θυσία και με κάθε κόστος. Καταστρέφοντας συνειδητά τη μεσαία τάξη, που στήριζε το οικονομικό και πολιτικό σύστημα.
Νίκος Σπιτσέρης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου