Παρασκευή 7 Μαΐου 2010

Οι ευθύνες της αριστεράς

Ετούτη τη φορά ουδείς μπορεί να χρεώσει τους δολοφόνους κουκουλοφόρους στο μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ ή την ανοχή της ηγεσίας του. Όταν συνέβησαν τα τραγικά γεγονότα, που στοίχισαν τη ζωή τριών νέων ανθρώπων προχθές το μεσημέρι στο κέντρο της Αθήνας, το μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ απείχε μερικά χιλιόμετρα μακριά λόγω της πολύ μεγάλης συμμετοχής στην παλλαϊκή πορεία κατά της συνταγής γενικευμένης φτώχειας και δυστυχίας. Τούτη τη φορά ο εύκολος στόχος ήταν το ΚΚΕ. Κι ας ξέρουν καλά όσοι επιτέθηκαν κατά της ηγεσίας του ΚΚΕ ότι ουδεμία σχέση έχει ή είχε ποτέ με αυτά τα κυκλώματα των λεγόμενων "αντιεξουσιαστών". Αλλά προηγήθηκαν οι ανόητες δηλώσεις του μέλους του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΕ Μάκη Μαϊλη περί το Σύνταγμα. Αυτής της πολιτικής καρικατούρας, που σε κανονικές συνθήκες θα κρινόταν ολίγιστος για βοηθός οδηγού ενός πραγματικά ικανού στελέχους. Προηγήθηκε η απαράδεκτη και εν τέλει αντιλαϊκή επιλογή της κινητοποίησης του ΠΑΜΕ κατά του ελληνικού τουρισμού με κείνο το κρουαζιερόπλοιο. Κομμάτια, που συνθέτουν το παζλ των δεδομένων ευθυνών των κομμάτων της αριστεράς για τούτες τις ακραίες συμπεριφορές.

Διότι μπορεί αυτοί που σπάνε, καίνε και πετούν μολότωφ, αδιαφορώντας ακόμα και για την απώλεια ανθρώπινων ζωών να μην έχουν καμμία οργανωτική ή άλλη σχέση με τα κόμματα της αριστεράς αλλά "βολεύονται" με την αδιέξοδη πολιτική τους. Με την αδιέξοδη ρητορική τους. Κερδίζουν επαναστατημένους νεαρούς με ανόητες δηλώσεις εκπροσώπων τους σαν του Μαϊλη για το Σύνταγμα και του Αλαβάνου περί απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα του Πρωθυπουργού και του υπουργού Οικονομίας.

Πυκνώνουν οι τάξεις τους με την αριστερίστικη ρητορική και πρακτική των κομμάτων της ελληνικής αριστεράς, που αντί παράλληλα με την κριτική της εκάστοτε κυβέρνησης να καταθέτουν ρεαλιστικές εναλλακτικές προτάσεις και να είναι ανά πάσα στιγμή σε θέση να εφαρμόσουν στην πράξη όσα επαγγέλλονται είτε μέσω της συμμετοχής τους σε ένα κυβερνητικό σχήμα, είτε στο χώρο της αυτοδιοίκησης, έχουν οικειοθελώς περιοριστεί στη γωνία και καταγγέλλουν.

Αδιαφορώντας εάν δεν δίνουν διέξοδο στους δικαίως επαναστατημένους νεαρούς. Που, μη έχοντας απολύτως καμμία εναλλακτική επιλογή αλλαγής των όσων δικαίως τους εξοργίζουν, δεν έχουν παρά να επιλέξουν μεταξύ δύο δρόμων: Της συμμετοχής τους στην εξουσία ή της αμφισβήτησης των πάντων. Κι όταν αμφισβητείς τα πάντα, ισοπεδωτικά, δίχως καμμία διάθεση συμμετοχής, το επόμενο βήμα είναι η φωτιά και το τσεκούρι.

Νίκος Σπιτσέρης

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου