Σε τούτη την τόσο κρίσιμη για τον τόπο εποχή, που είναι του συρμού οι υποθέσεις για το τι θα μπορούσε να συμβεί για να μη φτάσουμε σε τούτο το έσχατο σημείο ως χώρα και ως κοινωνία γίνεται περισσότερο αισθητή η απώλεια ανθρώπων ατόφιων σαν τον Μανώλη Τζίμα. Ανθρώπων αληθινών. Ένα χρόνο μετά το θάνατό του είναι έντονη όσο ποτέ η απουσία αυτού του παθιασμένου με την τέχνη του, την πόλη του, την πατρίδα του, τις πολιτικές του απόψεις, Καβαλιώτη. Ενός ανθρώπου με αρχές, που ουδεμία σχέση είχαν με την κονόμα και την αρπαχτή. Το βόλεμα. Ο Τζίμας ήταν αυτοκαταστροφικός. Απολάμβανε τις καταχρήσεις όπως τις βαθιές τζουριές από τα sante άφιλτρα, που είχε πάντα μαζί του. Αλλά ήταν μάγκας και ρεμπέτης με αρχές απαράβατες. Ο μακαρίτης Τάκης Μπίνης είχε δώσει τον εξής ορισμό: "Η μαγκιά έχει τρία θεμελιώδη αξιώματα που αρχίζουν όλα από Σίγμα. Σοβαρότητα, Σύνεση, Συνέπεια. Αυτά είναι που ξεχωρίζουν τον γνήσιο μάγκα". Όταν ρώτησαν τον Μάρκο Βαμβακάρη, το 'πε αλλιώς: "Μάγκας είναι αυτός που δεν πείραξε ποτέ κανέναν". Τέτοιος μάγκας ήταν ο Μανώλης. Δεν πείραξε ποτέ κανέναν.
Μέσα σε τούτο τον ορυμαγδό, σε μια χώρα όπου θεωρείται φυσικό να διαγράφονται οι βουλευτές όταν τολμούν να ψηφίσουν αυτό που η συνείδησή τους επιβάλλει, πολλώ δε μάλλον σε στιγμές οριακές, όπως αυτή της εμπλοκής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, είναι χρήσιμο να δούμε ξανά τον κώδικα αξιών της εποχής του Τζίμα, που τα τελευταία χρόνια πέρασε στο περιθώριο, μαζί με αυτούς που τον εφάρμοζαν.
Προφανώς, το ζητούμενο δεν είναι να αποκτήσει ο τόπος συνεχιστές της ρεμπέτικης ζωής. Αλλά να θυμηθούμε ότι δε μετριούνται τα πάντα με το χρήμα. Ότι η λέξη φιλότιμο είναι ελληνική.
Να εκτιμήσουμε από μηδενική βάση τις αξίες μας. Τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τα πράγματα σε τούτη τη "δίκοπη ζωή". Ο Τζίμας ανήκε σε αυτούς τους ανθρώπους, που παρά τα λάθη και τις υπερβολές του, προσκυνούσε με απόλυτη συνείδηση το χώμα που πατούσε. Κι ήταν περήφανος γι αυτό.
Νίκος Σπιτσέρης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου