Η προχθεσινή απόφαση της διοίκησης του ΔΗΠΕΘΕ να εγκρίνει κονδύλι 400.000 ευρώ για τη διοργάνωση του φετινού Φεστιβάλ Φιλίππων δεν μπορεί να κριθεί με όρους λογικής. Ούτε με όρους πολιτικής. Το λόγο έχει πια η ψυχολογία. Πρόκειται για το γνωστό ως σύνδρομο του Τιτανικού. Έχοντας πια συνειδητοποιήσει ότι το καράβι βουλιάζει και το τέλος πλησιάζει, ρίχνουμε τον τελευταίο χορό στο κατάστρωμα. Μόνο που εν προκειμένω, το σύνδρομο του Τιτανικού είναι πέρα για πέρα αταίριαστο με την περίπτωση του Κωστή Σιμιτσή. Με τη Νέα Δημοκρατία διαλυμένη, ο Σιμιτσής φαντάζει και είναι το μεγάλο και ξεκάθαρο φαβορί της αναμέτρησης του Νοεμβρίου, όποια και να είναι η σύνθεση του δήμου Καβάλας με το σχέδιο "Καλλικράτης".
Με μια προϋπόθεση. Να μην αυτοκτονήσει πολιτικά. Να μην κάνει χαρακίρι. Αρκεί μια προσεκτική, συντηρητική κούρσα για να κερδίσει τον αγώνα χαλαρά. Χωρίς καν να χρειαστεί να σπριντάρει στην τελική ευθεία.
Ουσιαστικά, ο μεγαλύτερος αντίπαλος του Σιμιτσή είναι ο κακός του εαυτός, που αναδεικνύουν αποφάσεις σαν και την προχθεσινή. Όταν χρωστάς σε όλη την τοπική αγορά, όταν η κεντρική εξουσία περικόπτει διαρκώς πόρους, όταν δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα υπάρχουν χρήματα ακόμα και για τη μισθοδοσία, δεν είναι δυνατόν να διαθέτεις 400.000 ευρώ για το Φεστιβάλ Φιλίππων. Που αν κρίνουμε από τον περσινό προϋπολογισμό, που από τα 200.000 ευρώ εκτοξεύτηκε στα 350.000 ευρώ, μπορεί πιθανότατα να ξεπεράσουν τα 500.000 ευρώ. Ποσό εξωφρενικό, αδιανόητο και για τη σημερινή δύσκολη συγκυρία και κυρίως αν συγκριθεί με τους πλεονασματικούς προϋπολογισμούς του Φεστιβάλ Φιλίππων επί Ιωάννου. Μα, θα μπορούσε δικαίως να αντιτείνει κανείς, δεν συγκρίνουν σώβρακα με καπέλα. Τα πλεονασματικά επί Ιωάννου Φεστιβάλ δεν είχαν ούτε τις μισές από τις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ που έγινε πέρυσι και θα γίνει φέτος και άρα κάθε σύγκριση είναι εξ ορισμού αδόκιμη.
Πράγματι έτσι είναι, αλλά αυτό που μπορεί κάλλιστα να συγκριθεί είναι η επιλογή στη μια και στην άλλη περίπτωση. Επί Ιωάννου, η συνειδητή επιλογή ήταν η διοργάνωση ενός Φεστιβάλ συμμαζεμένου, που δεν θα επιβάρυνε τον δεδομένα ελλειμματικό προϋπολογισμό του ΔΗΠΕΘΕ. Τώρα, η επιλογή είναι η μια διοργάνωση πλήρης, ανεξαρτήτως κόστους. Και τούτη η επιλογή, ιδίως στη σημερινή συγκυρία είναι βέβαιο ότι κρίνεται.
Εν κατακλείδι, μόνο ένας άνθρωπος πραγματικά καλλιεργημένος, που ξέρει να εκτιμά τα έργα τέχνης είναι ικανός να αφήσει τα παιδιά του πεινασμένα για να αγοράσει έναν πανάκριβο πίνακα ζωγραφικής. Μόνο που ο χαρακτηρισμός πολιτισμένος δεν είναι ο πρώτος που σού 'ρχεται στο νου όταν ξέρεις καλά τι έχει κάνει.
Νίκος Σπιτσέρης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου