Αμέσως μετά τις συγκεντρώσεις της Εργατικής Πρωτομαγιάς, που φέτος αποκτούν ξεχωριστό νόημα λόγω της επικείμενης λαίλαπας του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της φτώχειας και δυστυχίας δίχως όρια που δίνουν δια πάσαν νόσον οι γραβατωμένοι τεχνοκράτες του, ο αγώνας θα συνεχιστεί με γλέντι στο στρατόπεδο "Ασημακοπούλου". Με σούβλες, πιοτά και μουσική. Δεν θα ήταν μάλιστα κακή ιδέα να κληθεί και εκείνος ο δημοσιογράφος της γερμανικής κωλοφυλλάδας "Bild", που γυρνά στην Αθήνα για να καταδείξει τη σπάταλη φύση του νεοέλληνα εν μέσω κρίσης. Η συμμετοχή σε τούτο το γλέντι δε διεκδικεί δάφνες αγωνιστικότητας. Δεν πρόκειται για κατάληψη. Το γλέντι γίνεται κατόπιν συνεννόησης του δημάρχου με το στρατό. Αλλά έστω κι έτσι είναι ένα βήμα προς τη μοναδική επιλογή, που έχει η δημοτική Αρχή: Τον αγώνα σε όλα τα μέτωπα, άλλοτε δια του διαλόγου και άλλοτε -γιατί όχι;- με δυναμικές κινητοποιήσεις ώστε τα στρατόπεδα να παραδοθούν στο μόνο -ηθικά- νόμιμο ιδιοκτήτη τους: Στους πολίτες της Καβάλας. Χιλιάδες στρέμματα -συμπεριλαμβανομένων των στρατοπέδων της Καβάλας- παραχωρήθηκαν δεκαετίες πριν στον Ελληνικό Στρατό για να μας φυλάει από τον εσωτερικό -κατά κύριο λόγο- οχτρό εκείνους τους χαλεπούς καιρούς. Χιλιάδες στρέμματα δόθηκαν σε μεγαλοεργολάβους και διάφορους "εθνικούς ευεργέτες" για την ανάπτυξη αυτού του μοναδικού ενδεχομένως στα παγκόσμια χρονικά κρατικοδίαιτου εν Ελλάδι καπιταλισμού. Χιλιάδες στρέμματα δόθηκαν κάτω από το τραπέζι σε καταπατητές, που αφού καταλήστεψαν ασυστόλως το δημόσιο βιος φρόντισαν και για την υστεροφημία τους δια της μεθόδου των δωρεών. Οσον αφορά το δήμο Καβάλας μεγάλες εκτάσεις έπεσαν θύματα των αρπακτικών διαθέσεων του δημοσίου.
Εν μέσω αυτής της πολυεπίπεδης κρίσης, ο δήμος Καβάλας οφείλει να αγωνιστεί με όλες του τις δυνάμεις ώστε τα στρατόπεδα να δοθούν στους πολίτες, που ασφυκτιούν στους τόνους τσιμέντου που τους περιζώνουν. Δίχως πολλές υποσημειώσεις περί δόμησης. Μόνο με τα στοιχειώδη. Με την επανάχρηση των σημερινών στρατιωτικών κτιρίων για τη στέγαση αναψυκτηρίων και ορισμένων αιθουσών για τους ηλικιωμένους.
Μα κυρίως για τη δημιουργία χώρων πρασίνου, περιπάτου και άθλησης, που τόσο έχει η ανάγκη αυτή η πόλη.
Να μη λείψει κανείς. Να είμαστε όλοι εκεί για να περπατήσουμε, να δούμε, να νιώσουμε το δικό μας χώρο, έτσι ώστε αύριο να μην επιτρέψουμε σε κανένα λαμόγιο να τον τσιμεντοποιήσει.
Νίκος Σπιτσέρης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου