Δέκα λεπτά χρόνου στο γιατρό του ΙΚΑ δικαιούνται οι ασφαλισμένοι του οργανισμού. Γι αυτό το δεκάλεπτο ματώνουν κάθε μήνα εργαζόμενοι και εργοδότες. Ένα δεκάλεπτο, στη διάρκεια του οποίου ο γιατρός του ΙΚΑ καλείται να εξετάσει τον ασθενή, να τον προσεγγίσει ώστε να κερδίσει την εμπιστοσύνη του και να συνταγογραφήσει. Αλλά επειδή ο κανόνας στο ελληνικό δημόσιο είναι τα πράγματα να πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο, οι φωστήρες του υπουργείου Υγείας φόρτωσαν τους γιατρούς με μπόλικη χαρτούρα στη συνταγογράφηση, έτσι που ειδικά τώρα στην αρχή να χρειάζεται ένα δεκάλεπτο περίπου η συνταγογράφηση μοναχά.
Σε ένα κουτάκι ο ΑΜΚΑ του ασθενούς, σε ένα άλλο ο ΑΜΚΑ του γιατρού. Ένα συνταγολόγιο του ασθενούς, ένα βιβλίο του γιατρού. Ενα κουτάκι από δω, δυο πιο εκεί και πάει λέγοντας. Στην εποχή του Ιντερνετ, που η συνταγογράφηση θα έπρεπε να καταχωρείται σε μια μεγάλη βάση δεδομένων με μια διαδικασία απλούστατη, που να μπορεί ανά πάσα στιγμή και να ελεγχθεί, αλλά και να χρησιμοποιηθεί για την εξαγωγή συμπερασμάτων, στο ΙΚΑ ψάχνουν να βρουν τα κουτάκια για να κάνουν σωστά τις καταχωρήσεις, αντί να ασχολούνται με τον ασθενή. Στο ΙΚΑ, δηλαδή στον οργανισμό που θα έπρεπε να λειτουργεί ως το σπίτι και το ιατρείο των εργαζομένων, προτεραιότητα είναι η χαρτούρα και τα κουτάκια και όχι ο ασφαλισμένος.
Ολη η αλήθεια για τις παθογένειες και το χάλι του ΙΚΑ περικλείεται σε τούτο το δεκάλεπτο, που σύμφωνα με τον κανονισμό είναι ο χρόνος κατά τον οποίο ο γιατρός πρέπει να ξεμπερδεύει με τον ασθενή. Γιατί αυτό γίνεται. Ξεμπερδεύει. Δεν προλαβαίνει να εξετάσει, να διαγνώσει, να συζητήσει, να συμβουλέψει τον ηλικιωμένο που δεκαετίες πλήρωνε αγόγγυστα τις εισφορές του, αλλά δυσκολεύεται να κατανοήσει πώς πρέπει να πάρει τα φάρμακά του. Μα ο χρόνος δεν αρκεί.
Βεβαίως, ακόμα και σε τέτοιες συνθήκες, ο ευσυνείδητος γιατρός, όπως και γενικότερα ο ευσυνείδητος εργαζόμενος, κάνει τη διαφορά. Ακόμα και όταν ο εργοδότης, το ΙΚΑ εν προκειμένω δεν του ζητάει άλλο, παρά να "ξεπετάει" τους ασφαλισμένους και να συμπληρώνει σωστά τα συνταγολόγια, ο καλός γιατρός κάνει τη διαφορά. Μα, δεν έχει σημασία. Δεν υπάρχει μηχανισμός για την αξιολόγηση της προσφοράς ενός εκάστου. Ποιος νοιάζεται;
Νίκος Σπιτσέρης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου