Καλά κάνουν οι Καβαλιώτες βουλευτές και πιέζουν τον ΕΛΓΑ να αποζημιώσει τους αγρότες του νομού που έχουν πληγεί από τον εξ ορισμού απρόβλεπτο παράγοντα των καιρικών συνθηκών, που ανά πάσα στιγμή μπορεί να καταστρέψει την παραγωγή τους, δημιουργώντας αλυσιδωτές αντιδράσεις απρόβλεπτης έκτασης και εύρους. Το πρόβλημα που αδυνατούν να αντιληφθούν όσοι είναι έξω από το χορό είναι ότι η καταστροφή της σοδειάς υποθηκεύει άμεσα το μέλλον του καλλιεργητή, που δανείστηκε για να καλλιεργήσει τη γη. Να αγοράσει τα απαραίτητα φυτοφάρμακα. Να καλύψει τα έξοδα που απαιτούνται για τη χρήση και συντήρηση των γεωργικών μηχανημάτων. Έτσι, αρκεί μια θεομηνία για να βρεθεί ανά πάσα στιγμή ο αγρότης εκτεθειμένος στην Τράπεζα από την οποία δανείστηκε την απαραίτητη σερμαγιά, να τον πάρουν από κάτω τα επιτόκια, να υποχρεωθεί να ξαναδανειστεί για να αποπληρώσει το προηγούμενο δάνειο και πάει λέγοντας.
Το πρόβλημα όμως εν προκειμένω είναι ότι ΕΛΓΑ δεν υπάρχει πια με ευθύνη του πολιτικού συστήματος που υπηρετούν οι βουλευτές μας. Το πρόβλημα είναι ότι το ταμείο του ΕΛΓΑ είναι αδειανό και για τούτο φρόντισαν τα δυο κόμματα που νέμονται την εξουσία σε τούτο τον έρμο τόπο τα τελευταία 30 χρόνια. Ο ΕΛΓΑ, ετούτο το απαραίτητο δίχτυ προστασίας των αγροτών, τα τελευταία χρόνια υπέστη πλιάτσικο. Αντί των στοχευμένων παρεμβάσεων για την ανακούφιση των πληγέντων, με στόχο να στηριχθεί το αγροτικό εισόδημα και να μπορούν οι αγρότες να ανακάμψουν ώστε να συνεχίσουν να παράγουν, ο ΕΛΓΑ χρησιμοποιήθηκε ως μηχανισμός εκμαυλισμού συνειδήσεων. Κατάντησε ένας μηχανισμός που διένεμε φράγκα δεξιά και αριστερά δίχως σκοπό. Με μοναδικό κριτήριο το εντελώς προσωπικό όφελος κάθε καραγκιόζη, που στόχο ζωής είχε την επανεκλογή και όχι την προσφορά στον τόπο.
Εν κατακλείδι, η περίπτωση του ΕΛΓΑ, όπως και κάθε επιμέρους ζήτημα του δημόσιου βίου, αναδεικνύει το βαθύτερο πρόβλημα του τόπου, που επί της ουσία δεν είναι ούτε οικονομικό, ούτε δημοσιονομικό. Είναι πρόβλημα πολιτικό. Εάν δεν αλλάξει άρδην αυτό το πελατειακό πολιτικό σύστημα, που παράγει και αναπαράγει γυμνοσάλιαγκες με γεωμετρική πρόοδο, εάν δε βρεθεί τρόπος ανάδειξης προσωπικοτήτων ικανών να παράξουν πολιτική και να ασχολούνται με αυτό και όχι με το πλιάτσικο, δεν υπάρχει ελπίδα καμμιά.
Όχι μόνο για τους αγρότες. Για τη χώρα, που -δεν είναι υπερβολή- δεν υπάρχει. Μια σκιά απόμεινε μόνο. Μια καρικατούρα.
Νίκος Σπιτσέρης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου